تاثیر آموزش مبتنی بر یادگیری سیار بر خود کارآمدی، خود کنترلی، خود تنظیمی و عملکرد تحصیلی دانش آموزان

فصلنامه فن آوری اطلاعات و ارتباطات در علوم تربیتی

مقاله 7، دوره 10، 3 (پیاپی39)، فروردین 1399، صفحه 125-144   

نوع مقاله: مقاله پژوهشی

نویسندگان

مجتبی رضایی راد^{* 1}؛ الهام ناصری²

¹گروه علوم تربیتی، واحد ساری، دانشگاه آزاد اسلامی، ساری، ایران

²کارشناسی ارشد تکنولوژی آموزشی، واحدساری، دانشگاه آزاد اسلامی، ساری، ایران

چکیده

پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر آموزش مبتنی بر یادگیری سیار بر خود کارآمدی، خود کنترلی، خود تنظیمی و عملکرد تحصیلی دانش آموزان با روش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون و گروه‌های آزمایش و کنترل انجام شد. جامعه آماری، متشکل از کلیه دانش آموزان دختر مقطع متوسطه دوم در ناحیه 1 آموزش و پرورش شهر ساری به تعداد 855 نفر بوده که تعداد 47 نفر از دانش آموزان به روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای به عنوان نمونه انتخاب شدند. برای آزمودنی های گروه آزمایش، آموزش مبتنی بر یادگیری سیار،اجرا شد. ابزار اندازه گیری در پیش آزمون و پس آزمون پرسش‌نامه‌های خودکارآمدی شرر و مادوکس (1982)، خودکنترلی تاجنی و همکاران (2004)، پینتریچ و دی گروت (1990) و عملکرد تحصیلی فام و تیلور (1999) بود. روش تجزیه و تحلیل داده ها استفاده از آزمون تحلیل کواریانس (ANCOVA) بود. یافته ها نشان داد آموزش مبتنی بر یادگیری سیار بر خود کارآمدی، خود کنترلی، خود تنظیمی و عملکرد تحصیلی دانش آموزان تأثیر دارد.

کلیدواژه‌ها

آموزش؛ یادگیری سیار؛ خود کارآمدی؛ خود کنترلی؛ خود تنظیمی؛ عملکرد تحصیلی

مراجع