قصد در حقوق ایران و انگلیس

مجله پژوهش های سیاسی و بین المللی

مقاله 18، دوره 11، شماره 42، خرداد 1399، صفحه 419-434   

نوع مقاله: مقاله پژوهشی

نویسندگان

سمیه رحمانی؛ حمید رضا قاسمی^*

چکیده

سمیه رحمانی[1]- حمید رضا قاسمی[2]
تاریخ دریافت: 22/8/1398-  تاریخ پذیرش: 1/9/1398
چکیده:
هدف از انتخاب این موضوع شناخت مفهوم اراده و اشتراکات و تفاوتهای آن در حقوق ایران و انگلیس می باشد که به روش توصیفی و تحلیلی به دنبال پاسخ به سوال قصد واراده چیست و تفاوتهای قصدواراده درحقوق ایران و انگلیس در چیست ؟ فرضیه‌ آن اینست که با بررسی قصد و رضا و جوانب و مراحل قصد در ایجاد عمل حقوقی نه تنها یه شناخت مفهوم اراده مراحل شکل گیری آن واقف­تر می شویم بلکه بهتر به انواع آن در حقوق ایران و انگلیس نیز می پردازیم. اراده در لغت به معنی خواستن، قصد کردن می‌‌‌باشد. در اصطلاح حقوق ایران نیز می‌‌‌توان اراده را به خواستن معنی کرد. منتها هنگامی‌ که از شرط روانی معامله یا ایقاع کننده در حقوق ایران بحث به میان می‌‌‌آید، براساس تحلیلی که از حالات روانی و مراحل مختلف آن به استناد مقررات قانونی به عمل می‌آید،‌ برای اراده یا خواستن دو حالت جداگانه درونی شناخته می‌‌شود. یکی رضا و دیگری قصد که از آن به قصد انشاء تعبیر شده است برای تحقق هر عمل حقوقی، قصد انشا ضروری است. در این نوشته سعی شده است در هر مبحث دیدگاه های عامـه(حقوقدانان ) ایران و انگلیس را بررسی و تبیین شود. 



[1] - دانشجوی کارشناسی ارشد، حقوق خصوصی، دانشکده حقوق و علوم سیاسی، واحد تاکستان، دانشگاه  آزاداسلامی ، قزوین، ایران
[e-mail]


[2] - استادیار و عضو هیئت علمی، گروه  حقوق، دانشکده حقوق و علوم سیاسی، واحد تاکستان، دانشگاه آزاداسلامی، قزوین، ایران: نویسنده مسئول
 

کلیدواژه‌ها

اراده؛ قصد؛ قصد انشا؛ رضا؛ اکراه

مراجع