میانجیگری سازمانی در فرآیند صلح ایرلند شمالی

مجله پژوهش های سیاسی و بین المللی

مقاله 20، دوره 11، شماره 43، شهریور 1399، صفحه 405-425   

نوع مقاله: مقاله پژوهشی

نویسندگان

زهرا معروفی؛ سید علی ربانی موسویان^*

چکیده

 
زهرا معروفی^[1]- سید علی ربانی موسویان^[2]
تاریخ دریافت: 20/5/1398- تاریخ پذیرش:3/11/1398
 
چکیده:
یکی ازروش های حل اختلاف میان گروه های تروریستی و دولت ها میانجیگری می باشد. میانجیگری به لحاظ ساختاری به دو قسم شخصی و سازمانی تقسیم می گردد. سوال اینجا است که میانجیگری سازمانی در عمل چه میزان می تواند موثر واقع گردد؟ پیش فرض تحقیق چنین است که اگر فرآیند میانجیگری سازمانی با روش صحیح صورت گیرد میتواند منجر به نتایج مطلوبی گردد اگر چه در مقایسه با میانجیگری شخصی چه بسا از کارآیی کمتری برخوردار باشد. این پژوهش با هدف ارزیابی عینی میانجیگری سازمانی، فرآیند و نتایج حاصل از یکی از بارزترین نمونه های  معاصر این نوع  میانجیگری را بررسی مینماید.
میانجیگری در فرآیند صلح ایرلند شمالی توسط نهادی بین المللی شکل گرفت؛ یکی از پیشرفتهای حاصل از تلاش این نهاد، تشکیل دفتر رؤسای مستقل بود که حضور نمایندگان هر دو گروه مقابل را تضمین می نمود. سرانجام تلاشهای دفتر رؤسا منجر به موافقت نامه بلفاست یا همان توافق جمعه خوب شد که یکی از مصادیق موفق میانجیگری سازمانی در خلع سلاح گروه های تروریستی و ایجاد صلح میان دولت ها و گروه های مخالف است.



[1]- دانش آموخته کارشناسی ارشد، حقوق بین الملل، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
[e-mail]


[2]- استادیار و عضو هیات علمی، گروه فقه و حقوق اسلامی، واحد اسلامشهر، دانشگاه آزاد اسلامی، اسلامشهر، ایران
[e-mail]

کلیدواژه‌ها

میانجیگری سازمانی؛ ایرلند شمالی؛ ارتش جمهوری خواه؛ نهاد بین المللی؛ توافق نامه بلفاست

مراجع