اثر تفویض اختیار زمان اجرای تعهد به متعهد در حقوق ایران و اسناد بین المللی

مجله پژوهش های سیاسی و بین المللی

مقاله 6، دوره 11، شماره 43 - شماره پیاپی 2، شهریور 1399، صفحه 121-155   

نوع مقاله: مقاله پژوهشی

نویسندگان

سیاوش شربتی؛ عبادالله رستمی^* ؛ سید محمد سید محمد اسدی نژاد

چکیده

سیاوش شربتی^[1]- عبادالله رستمی^[2]*- سید محمد اسدی نژاد[3]
تاریخ دریافت: 19/10/1398- تاریخ پذیرش:25/10/1398
 
چکیده:
هدف از این پژوهش اثر تفویض اختیار زمان اجرای تعهد به متعهد در حقوق ایران و اسناد بین المللی است. در حین انعقاد عقد، چه شفاهی و چه کتبی، به هر دلیل ممکن است، زمان اجرای تعهد در اختیار متعهد قرار گیرد. چه بسا اگر متعهد اجرای تعهد را به سود خود نداند، به ادعای نامعلوم بودن زمان اجرا تمایلی به اجرای آن نشان ندهد. به ویژه، قوانین موضوعه کشور ما در این باره ساکت است. لذا جهت خروج از سرگردانی، به ماده 401 ق.م. استناد می شود، که مقرر می دارد؛ در صورت عدم تعیین مدت برای خیار شرط، هم شرط خیار و هم بیع باطل است. رویه محاکم هم در این باره دوگانه است. بطلان چنین تعهدی نیز در نظریه حقوقدانان غلبه دارد. بنابراین به نظر می رسد، باید میان اراده به ایجاد تعهد و اراده به اجرای آن فرق گذاشت.



[1] - دانشجوی دکتری، حقوق خصوصی، واحد رشت، دانشگاه آزاد اسلامی، رشت، ایران
[e-mail]


[2] - دانشیار بازنشسته، گروه حقوق، واحد رشت، دانشگاه آزاد اسلامی، رشت، ایران: نویسنده مسئول
[e-mail]


[3] - دانشیار و عضو هیئت علمی، گروه حقوق، دانشگاه گیلان، رشت، ایران

کلیدواژه‌ها

تفویض؛ اختیار؛ حقوق؛ اسناد

مراجع