اولویت بندی سکونتگاه های روستایی از نظر صنایع تبدیلی – تکمیلی کشاورزی در شهرستان زرین دشت

علوم جغرافیایی (جغرافیای کاربردی)

دوره 16، شماره 32، شهریور 1399، صفحه 65-72   

نویسنده

سجاد بازوند^*

کارشناس ارشد و عضو هیات علمی دانشگاه پیام نور واحد دلفان ، استان لرستان

چکیده

پیدایش فرصتهای جدید به منظور توسعه محلی و منطقه ای در گرو استفاده از ابزار مهم توسعه صنعتی است.صنعتی کردن روستاها باتوجه به رسالت و اهدافی که به دنبال خواهد داشت،گامی اساسی جهت نیل به توسعه پایدار روستایی می باشد.صنایع تبدیلی و تکمیلی از عوامل مؤثر در توسعه کشاورزی و روستایی و همچنین ایجاد اشتغال پایدار،کاهش ضایعات محصولات کشاورزی و نهایتاً امنیت غذایی است.توسعه این صنایع درروستاها با توجه به امکانات موجود می‌تواند نقش مؤثری درتوسعه روستایی داشته باشد. هدف این پژوهش انتخاب بهترین دهستان برای ایجاد صنایع تبدیلی و تکمیلی در بین دهستان های شهرستان زرین دشت می باشد. روش تحقیق در این مطالعه، توصیفی – تحلیلی و مبتنی بر داده های دست اولی است .جامعه آماری تحقیق را تمام سرپرستان خانوارهای روستایی شهرستان زرین دشت(7927نفر) تشکیل می‌دهدکه ازمیان آنها حجم نمونه‌ای با استفاده از فرمول کوکران به تعداد 310 پرسشنامه به‌صورت تصادفی ساده تکمیل شده است همچنین تعداد30پرسشنامه توسط کارشناسان جهت وزن دهی شاخص ها تکمیل‌شده است. تجزیه‌وتحلیل یافته‌های پژوهش با استفاده ازتکنیک تاپسیس فازی انجام گرفته است که برای وزن دهی شاخص ها از مدل F.AHP استفاده شده است و برای ترسیم نقشه‌ها از نرم‌افزار ARC GIS استفاده‌شده است.نتایج پژوهش نشان می دهد که دهستان خسویه با وزن920/0بهترین موقعیت برای ایجاد و تاسیس صنایع تبدیلی و تکمیلی در شهرستان را دارا می باشد و دهستان های زیرآب با وزن 665/0 ،ایزدخواست غربی با وزن 618/0دبیران با وزن 276/0و ایزدخواست شرقی با وزن 148/0به ترتیب در رتبه های دوم تا پنجم قرار می گیرند.

کلیدواژه‌ها

اولویت بندی؛ صنایع تبدیلی و تکمیلی؛ توسعه روستایی؛ تاپسیس فازی؛ شهرستان زرین دشت