رئالیسم جادویی در داستان های غلامرضا رضایی

فصلنامه زبان و ادب فارسی

مقاله 4، دوره 12، شماره 44، آذر 1399، صفحه 60-84   

نوع مقاله: علمی-پژوهشی

نویسندگان

حسین خسروی^{* 1}؛ آزیتا قولی گله²؛ امیر حسین همتی³

¹زبان و ادبیات فارسی، علوم انسانی، دانشگاه آزاد اسلامی، شهرکرد، ایران

²زبان و ادبیات فارسی، علوم انسانی، آزاد اسلامی شهرکرد، شهرکرد، ایران

³زبان و ادبیات فارسی، علوم انسانی، آزاد اسلامی، شهرکرد،ایران

چکیده

تخیل،نیمه پنهان واقعیت یعنی حقیقت را بازمی‌نماید و بن‌مایه‌ای است که خالق دنیای شگفت ادبیات است و به آن امکان می‌دهد تا با بازآفرینی واقعیات، درک بهتر آن را از خلال تصویرگری خلاق فراهم آورد. مناطق بدوی جنوب در داستان‌های اقلیمی، جلوه‌هایی از ترس و تنهایی وهمناک را متصور می‌سازند. باورهای عجیب و غریب، فقر اقتصادی و فرهنگی مردم در مناطق دورافتاده و طبیعی که خشن و ترسناک است، رئالیسم جادویی را در آثار برخی نویسندگان رقم زده است. در این شیوه الگوهای واقع‌گرایی با خیال، وهم و عناصر سحرآمیز درهم می‌آمیزد. در این آمیزش در داستان‌های رضایی ترکیبی به وجود آمده است که خصوصیتی مستقل و جداگانه دارد و رویا و واقعیت چنان به هم جوش خورده‌اند که خیالی بودن این وقایع جنبه‌ای واقعی پیدا می‌کند.در چند اثر غلامرضا رضایی به داستان‌هایی برمی‌خوریم که وهم و حقیقت باهم درآمیخته به طوری که خواننده توالی زمان را جابه جا می‌یابد؛ اما همین خصوصیت، کیفیتی تازه و بدیع به وجود آورده است. در این مقاله، بازتاب رئالیسم جادویی در مجموعه داستان‌های رضایی مورد بررسی قرار گرفته است. ازویژگی‌های مهم داستان‌های رضایی می-توان: وهم و خیال‌پردازی، اعتقاد به باورهای عجیب، واگویی افسانه‌های بازمانده پشینیان، باورناپذیری رویدادها، ترس ناگهانی و هیجان، را نام برد.

کلیدواژه‌ها

رئالیسم جادویی؛ غلامرضا رضایی؛ ضیافت کوچک شبانه؛ نیمدری

مراجع