مدل‌سازی و ارزیابی سرمایه‌گذاری بدون تاخیر در منابع تجدیدپذیر بر پایه رویکرد اختیار واقعی (مطالعه موردی: تعرفه بهینه منبع تجدیدپذیر خورشیدی در کشور ایران)

مهندسی مالی و مدیریت اوراق بهادار

دوره 12، شماره 46 - شماره پیاپی 1، فروردین 1400، صفحه 294-339   

نوع مقاله: مقاله پژوهشی

نویسندگان

ریحانه صیادی‌نژاد^{* 1}؛ علی محمد کیمیاگری²

¹گروه مهندسی مالی، دانشکده مهندسی صنایع و سیستم‌های مدیریت، دانشگاه صنعتی امیرکبیر، تهران، ایران

²گروه مهندسی مالی، دانشکده مهندسی صنایع و سیستم‌های مدیریت، دانشگاه صنعتی امیرکبیر، تهران، ایران

چکیده

سرمایه‌گذارها با طیف وسیعی از گزینه‌های سرمایه‌گذاری مواجه‌اند و با توجه به تقاضای روزافزون انرژی و محدودیت‌های منابع تجدیدناپذیر، ارزیابی سرمایه‌گذاری در منابع تجدیدپذیر برای سرمایه‌گذارها و سیاست‌گذارها اهمیتی چشمگیر یافته است. هدف این پژوهش، مدل‌سازی و ارزیابی سرمایه‌گذاری در منابع تجدیدپذیر باهدف جذب سرمایه‌گذار بدون تاخیر ازطریق تعیین سطح بهینه تعرفه خرید انرژی تجدیدپذیر با رویکرد اختیار واقعی می‌باشد. جهت مدل‌سازی مجموعه‌ای از عوامل پنج‌گانه عدم‌قطعیت، اختیار تاخیر، تفاوت‌های اقلیمی 31 استان ایران درنظرگرفته‌شده و جهت پیاده‌سازی از الگوریتم ترکیبی برنامه‌نویسی پویا روبه‌عقب، شبیه‌سازی مونت‌کارلو و حرکت براونی هندسی استفاده‌شده است.
نتایج حاکی است سرمایه‌گذاری در منابع تجدیدپذیر بدون لحاظ یارانه برای سرمایه‌گذاری بدون تاخیر جذاب نبوده و نیز می‌بایست سرمایه‌گذارها و سیاست‌گذارها به منظور ارزیابی و سرمایه‌گذاری بدون تاخیر از رویکرد اختیار واقعی استفاده کنند. تعرفه بهینه جهت سرمایه‌گذاری بدون تاخیر بر اساس رویکرد اختیار واقعی به طور متوسط 503.000 ریال برآورد شده است. با توجه به تفاوت معنادار سطح بهینه تعرفه برای استان‌های مختلف، می‌بایست با توجه به شرایط اقلیمی استان‌ها، تعرفه تنظیم گردد. با پیشرفت تکنولوژی، اجرای طرح معاملات انتشار ‌دی‌اکسید کربن، ارزش سرمایه‌گذاری افزایش و یارانه ‌بهینه کاهش می‌یابد. سطح بهینه یارانه با نرخ مالیات، ظرفیت، نرخ ارز، نرخ تنزیل و نوسان‌پذیری رابطه مستقیم دارد.

کلیدواژه‌ها

سرمایه‌گذاری؛ اختیار واقعی؛ انرژی تجدیدپذیر؛ تعرفه بهینه؛ عدم‌قطعیت

مراجع