ارزیابی میزان جذابیت و سازگاری محیطی ساختار معماری اقامتگاه های بوم گردی از دیدگاه گردشگران (مورد مطالعه: اقامتگاه های بوم گردی استان گیلان)

علوم اجتماعی

دوره 14، شماره 3 - شماره پیاپی 50، آذر 1399

نوع مقاله: مقاله پژوهشی

نویسندگان

سید محمدرضا نصیرسلامی^{* 1}؛ مریم رستم پیشه²؛ سعید تیزقلم زنوزی¹

¹گروه معماری، دانشکده معماری و شهرسازی، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.

²گروه معماری، دانشکده معماری و شهرسازی، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.

چکیده

ساختار و عناصر معماری، از مؤلفه‌های مهم بوم گردی محسوب می‌شوند و این عناصر در ارتباط با اقامتگاه‌های بوم گردی به عنوان عوامل کلیدی خدمات بوم گردی، برجستگی و اهمیت بیشتری دارند. نوع و کیفیت معماری اقامتگاه‌های بوم گردی، میزان سازگاری معماری با فرهنگ بومی و محیط و همچنین میزان رضایت و سطح جذابیت معماری اقامتگاه‌های بوم گردی برای گردشگران به منظور بخش بندی بازار بوم گردی و برنامه‌ریزی آتی در حوزه اقامتگاه بوم گردی و بازساخت معماری توسط کارآفرینان اهمیت بالایی دارد. استان گیلان از کانون‌های بوم گردی محسوب شده و در سال‌های اخیر، اقامتگاه‌های بوم گردی این استان با معماری مختلف فعالیت خود را آغاز کرده است. با توجه به ضرورت شناخت دیدگاه گردشگران نسبت به معماری موجود، در این پژوهش میزان جذابیت معماری اقامتگاه‌ها برای گردشگران و میزان سازگاری این معماری با محیط پیرامون مورد بررسی قرار گرفته است. به همین منظور، از طریق تحلیل کمی و سنجش مؤلفه‌های معماری پرسشنامه در اختیار 221 گردشگر ورودی به اقامتگاه‌های بوم گردی استان قرار گرفت و با استفاده از تحلیل‌های آماری بررسی گردید. نتایج کلی حاکی از میزان جذابیت تقریبا بالای معماری برای گردشگران و همچنین میزان سازگاری قابل قبول این معماری با محیط پیرامون داشت. بر اساس نتایج، در بیشتر موارد بین معماری سازههای اقامتگاهها با عموم سازه‌های خانه‌های روستایی تفاوت قابل تأملی وجود دارد اما این مسئله الزاماً به معنای ناسازگاری نیست. باید گفت که متفاوت بودن معماری اقامتگاه با محیط پیرامون می‌تواند برای گردشگران پدیده جذابی تلقی شود، چرا که گردشگر به دنبال اقامت در معماری متفاوت ولی سازگار است.

کلیدواژه‌ها

معماری؛ بوم گردی؛ اقامتگاه؛ استان گیلان

مراجع