شناسایی و تحلیل فصول چهار‌گانه در شاهنامه‌نگاری بر اساس نظریۀ میتوس نورتروپ فرای

ادبیات عرفانی و اسطوره شناختی

مقاله 1، دوره 17، شماره 63، تیر 1400، صفحه 13-42   

نوع مقاله: علمی پژوهشی

شناسه دیجیتال (DOI): 10.30495/mmlq.2021.681900

نویسندگان

ساناز اسدی¹؛ نادیا معقولی^{* 2}

¹گروه هنر، دانشکده هنر و معماری، دانشگاه آزاد اسلامی قائمشهر، ایران

²گروه هنر، دانشکده هنر و معماری،دانشگاه آزاد قائمشهر، ایران

چکیده

نقد اسطوره‌ای رویکردی، میان رشته‌ای بر پایة انسان‌شناختی، روان‌شناسی، تاریخ ادیان و تاریخ تمدن است که به تأویل اثر و بن‌مایه‌های موجود در آن می‌پردازد. این مقاله با روش تحلیلی ـ تطبیقی و رویکرد نقد اسطوره‌ای، به تفسیر و تحلیل نگاره‌های «شاهنامة شاملو» بر اساس الگوهای ساختارگرایانه نورتروپ فرای، پرداخته است. کمبود پژوهش‌های اسطوره‌ای در آثار هنری، ضرورت این تحقیق را نمایان می‌کند. بیشتر این تحقیقات در زمینة ادبیات و متون ادبی شاهنامه بوده و تا کنون پژوهشی با استفاده از نظریات فرای بر روی آثار هنری صورت نگرفته است. هدف این پژوهش، شناسایی نمادها و کهن‌الگوهای موجود در نگاره‌های شاهنامة شاملو و قرار دادن آن در نظریۀ میتوس فرای، بر اساس روش نقد اسطوره‌ای است و از این میان، هشت نگارة مرتبط با جنگ بزرگ کیخسرو تحلیل شده است. نتایج بدست آمده نشان از آن دارد که در روایت جنگ بزرگ کیخسرو، بیشترین نزدیکی را در چرخة فصول با میتوس رمانس و کمدی و کمترین ارتباط را با گونة تراژدی و هزل دارد.  
 

کلیدواژه‌ها

نقد اسطوره‌ای؛ شاهنامة شاملو؛ نظریۀ میتوس؛ نورتروپ فرای؛ جنگ بزرگ

مراجع

ایزوتسو، توشیهیکو. 1394. صوفیسم و تائویسم. ترجمه محمدجواد گوهری. چ6. تهران: روزنه.

بیرل، آن. 1394. اساطیرچین. ترجمة عباس مخبر. چ3. تهران: مرکز.

پورداود، ابراهیم.1355. فرهنگ ایران باستان. چ3. تهران: انتشارات دانشگاه تهران.

پورنامداریان، تقی.1394. دیدار با سیمرغ. چ6. تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.

ترابی، حسن. 1376. «پیوندهای فرهنگی ـ تاریخی ایران و چین». فصلنامة چشم انداز ارتباطات فرهنگی. س1. ش5. صص21-14.

ثروتیان، بهروز. 1392. شرح راز منطق‌الطیر. چ2. تهران: امیرکبیر.

خسروی، حسین. 1387. «نگاهی به نمادپردازی عطار در منطق‌الطیر». فصلنامة ادبیات عرفانی و اسطوره شناختی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران جنوب. س4. ش12. صص79-65.

داگلاس، آلفرد. 1376. ئی‌چینگ. ترجمة سودابه فضایلی. چ7. تهران: ثالث.

دهخدا، علی‌اکبر. 1335. لغت‎نامه. ج14. چ1.تهران: دانشگاه تهران.

صالحی، کوروش.1391. «جایگاه خوارزم در جغرافیای اقتصادی جهان اسلام». پژوهش‌نامة تاریخ اجتماعی و اقتصادی. س1. ش1. صص77-63.

صرفی، محمدرضا. 1386. «نمادپرندگان‌ در مثنوی». فصلنامة پژوهش‌های ادبی. س5. ش18.صص76-53.

طائفی، شیرزاد، کوی بوبین و علیرضا پورشبانان. 1389. «چین در منشور شعرپارسی». پژوهش‌های ادب عرفانی (گوهرگویا). س4. ش3 (پیاپی 15). صص160-137.

ظفرمند، جواد و نجمه دستغیب. 1395. «مطالعة تطبیقی نقوش پرنده سفالینه‌های ایران در دورة عباسی و سفال‌‌های چین». فصلنامة علمی نگره. ش38. صص118ـ106.

فردوسی، ابوالقاسم. 1379. شاهنامه. به کوشش سعید حدادیان. ج1. تهران:  قطره.

قلی‌‌زاده، خسرو. 1389.«خاستگاه سیمرغ از دیدگاه اسطوره‌شناسی تطبیقی». مجلة پژوهش‌های ادبی. ش28. صص96ـ61.

کریستی، آنتونی. 1373. اساطیرچین. ترجمة باجلان فرخی. چ1. تهران: اساطیر.

کویاجی، جهانگیرکوورجی. 1380. بنیادهای اسطوره و حماسه ایران. گزارش و ویرایش جلیل دوستخواه. چ1. تهران: آگاه.

کویاجی، جی.سی.1353. آیین‌ها و افسانه‌های ایران و چین باستان. ترجمه جلیل دوستخواه. چ1. تهران: شرکت سهامی کتاب‌های جیبی.

نایب‌زاده، راضیه و صمد سامانیان. 1394. «اژدها در اسطوره‌ها و فرهنگ ایران و چین». فصلنامه ادبیات عرفانی و اسطوره‌‌شناختی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران جنوب. س11. ش38. صص 269ـ235.

نیشابوری، عطار 1385. منطق‌الطیر. تصحیح محمدرضا شفیعی کدکنی. چ1. تهران: انتشارات سخن.

یاحقی، محمدجعفر.1369. فرهنگ اساطیر. تهران: موسسه مطالعات و تحقیقات فرهنگی سروش.

یوسفی، محمدرضا. 1389. از سی‌مرغ تا سیمرغ. چ1. قم: زلال کوثر.

یو ـ لان، فانگ.1380. تاریخ فلسفة چین. ترجمة فرید جواهرکلام. چ1. تهران: فرزان روز.

هاندا، کوائچی. 1350. «مذاهب ایرانی در چین از خلال منابع چینی». بررسی‌های تاریخی. س6. ش3. صص40ـ27.

 

 

English sources

Eason, Cassandra. 2008. Fabulous creatures, mythical monsters and animal power symbols. Printed in the United States of America.

Tate, Peter. 2007. Flights of fancy: birds in myth. legend and superstition. Originally published in London: Random House.

Werner, E.T.C. (2005/1384SH). Myths and Legends of čina. London.