جغرافیای تاریخی تالش از دوره صفویان تا عهدنامه ترکمنچای

فصلنامه تاریخ

مقاله 9، دوره 15، شماره 56، خرداد 1399، صفحه 226-250   

نوع مقاله: مقاله علمی پژوهشی

نویسندگان

لاله عرفانی نمین¹؛ رضا شعبانی^{* 2}؛ سینا فروزش³

¹دانشجوی دکتری ، تاریخ ، واحد علوم و تحقیقات ،دانشگاه آزاد اسلامی ،تهران ، ایران

²استاد تاریخ گروه تاریخ، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه ازاداسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران، تهران، ایران

³- استادیار رشته تاریخ ، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه ازاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران،.تهران، ایران.

چکیده

تالش سرزمینی در غرب دریای خزر است که عناصر ثابت قدم ایرانی از دیر باز در آن زیسته اند و از دیدگاه‌های تاریخی، اجتماعی، اقتصادی وجغرافیایی دارای شرایط غنی است. تقسیم این منطقه به دو قسمت تالش شمالی و جنوبی پس از عهدنامه ترکمنچای، مطالعه ی محدوده‌ی جغرافیای تاریخی آن قبل از تقسیم را ضروری کرده است. در طول تاریخ، در این منطقه مذاهب گوناگونی رواج داشته که در مقایسه با سرزمین های همجوار خود حضور نسبتا پایدارتری داشته اند؛ بنابراین فرض بر این است که نوع ترکیب جمعیتی این منطقه در این امر دخیل بوده باشد. این مقاله با روش توصیفی- تحلیلی به دنبال پاسخ به این سوال است که جغرافیای تاریخی تالش قبل از تقسیم آن چگونه بوده و آیا ویژگی های تاریخی و انسانی آن می تواند متاثّر از عوامل جغرافیایی باشد؟ یافته های به دست آمده بیانگر این واقعیت است که سخت کوشی تالشیان واصالت زبان، مذهب و فرهنگ آنها تا حدود زیادی متاثر از شرایط جغرافیایی و اقتصادی منطقه بوده است؛ از طرفی قرار گرفتن تالش در مسیر گیلان به آذربایجان، قفقاز و روسیه، ارتباط تاریخی با فراز و فرودهای مختلف میان حکومت‌های هم جوار ایجاد کرده است.

کلیدواژه‌ها

تالش؛ جغرافیای تاریخی؛ عهدنامه ترکمنچای؛ ایران و روسیه

مراجع