آزمون مدل معادلات ساختاری نقش میانجی شوخ طبعی مربی در رابطه هوش فرهنگی مربیان با انسجام گروهی ورزشکاران دانشگاهی

مدیریت و رفتار سازمانی در ورزش

دوره 10، شماره 1، خرداد 1400، صفحه 1-11

نوع مقاله: مقاله پژوهشی

نویسندگان

حسن فهیم دوین^{* 1}؛ احسان اسداللهی²

¹عضو هیت علمی دانشگاه آزاد

²گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، موسسه آموزش عالی سناباد گلبهار، خراسان رضوی، ایران.

چکیده

در این تحقیق توصیفی–همبستگی که با استفاده از روش معادلات ساختاری انجام گرفته است هدف تعیین نقش میانجی شوخ طبعی مربی در رابطه هوش فرهنگی مربیان با انسجام گروهی ورزشکاران رشته های تیمی شرکت کننده در مسابقات ورزشی بین دانشگاهی دانشگاه های آزاد کشور بود. جامعه آماری تحقیق را 70 نفر از ورزشکاران رشته های تیمی فوتبال که در سه سال گذشته (سال تحصیلی 95،94 ،96 و نیمسال اول 97) عضو تیم های ورزشی بودند و در طول این سال ها از مربیان یکسانی استفاده می کردند. ابزار اندازه گیری پرسشنامه های استاندارد هوش فرهنگی آنگ و ارلی (2004)، شوخ طبعی مارتین (2003) و انسجامی گروهی کارون، ویدمایر و براولی (1998) در مقیاس 5 گزینه ای لیکرت (از کاملا مخالفم نمره 1 تا کاملا موافقم نمره 5) استفاده شد. بود. روایی هر سه پرسشنامه مورد تایید متخصصان این رشته قرار گرفت. پایایی پرسشنانه ها با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ در تحقیق حاضربه ترتیب (81/0 و86/0 و91/0) بدست آمد. برای تجزیه و تحلیل داده ها در این پژوهش از دو روش آمار توصیفی و آمار استنباطی استفاده شد. بر اساس یافته های تحقیق بین هوش فرهنگی با انسجام گروهی و شوخ طبعی و همچنین بین شوخ طبعی و انسجام گروهی رابطه مثبت و معنادار وجود دارد. شوخ طبعی می تواند نقش میانجی بین هوش فرهنگی و انسجام گروهی ایفا کند. مدل ارتباطی پژوهش از برازش مطلوبی برخوردار است.

کلیدواژه‌ها

هوش فرهنگی؛ انسجام گروهی؛ شوخ طبعی؛ ورزشکاران دانشگاهی