تحلیل آدرنویی از نظریه صنعت فرهنگ و کالا سازی در موسیقی ایران از منظر جامعه شناسی

مطالعات جامعه شناسی

دوره 14، شماره 53، اسفند 1400، صفحه 71-89   

نوع مقاله: علمی پژوهشی

شناسه دیجیتال (DOI): 10.30495/jss.2021.1921872.1296

نویسندگان

میثم میریان¹؛ هومان اسعدی^{* 2}؛ شهلا اسلامی³

¹1دانشجوی دکتری رشته فلسفه هنر، دانشکده حقوق، الاهیات و علوم سیاسی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران،ایران.

²دانشیار گروه موسیقی، پردیس هنرهای زیبا،دانشگاه تهران،تهران،ایران. نویسنده مسئول: [e-mail]

³استادیار گروه فلسفه، دانشکده حقوق، الاهیات و علوم سیاسی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران،ایران

چکیده

نظریه صنعت فرهنگ به عنوان یکی از مهمترین دیدگاه های فلسفی فیلسوفان مکتب فرانکفورت با محوریت مفهوم کالایی شدن هنر در تولید اثر هنری و سطحی شدن فرهنگ در مقابل هنر و فرهنگ نخبه گرا و والا قرار گرفته است؛ از این منظر، شکل نو ظهوری از موسیقی عامه پسند به عنوان نمونه ای از کالاهای بی ارزش فرهنگی توانست بر زندگی توده ها تسلط یابد که از رهگذر آن هرگونه اهتمام به خرد ورزی را در درون طبقه ای از مردم که بنابر نظر آدرنو جامعه بدون طبقه هستند از بین خواهد رفت. آنچه در اینجا به عنوان موضوع اصلی پژوهش مد نظر قرار گرفته چگونگی روند تاثیر نظریه صنعت فرهنگ بر موسیقی ایرانی در جنبه های مختلف از جمله ردیف موسیقی ایرانی است که طی دهه های 60 میلادی و تحت تاثیر مارکسیست های نو در ایران شروع گردیده است. همچنین در این پژوهش سعی گردیده تا با ارائه تحلیلی ساختارمند در مورد روند کالایی شدن موسیقی عامه پسند ایرانی بر اساس نظریه صنعت فرهنگ، جنبه هایی چون استاندارد سازی و تولید و تکثیر انبوه آثار هنری توسط رسانه های جمعی و نظام سلطه بازار مد نظر قرار گیرد.

کلیدواژه‌ها

صنعت فرهنگ؛ کالایی شدن؛ ردیف موسیقی ایرانی؛ موسیقی عامه پسند

سایر فایل های مرتبط با مقاله

جدول شماره 2.docx

جدول شماره 3.docx

مراجع

آدرنو، تئودور و جورج سیمپسُن. (1381). درباره موسیقی عامه پسند، ترجمه: علیرضا سید احمدیان، فصلنامه ماهور. شماره 17، صص101-81.

باتامور، تام. ( 1393). مکتب فرانکفورت، ترجمه: حسینعلی نوذری، تهران: انتشارات نی، چاپ سوم.

بیلی، جان. ( 1382). چشم اندازهای چند فرهنگی در موسیقی مردم پسند: مورد افغانستان، ترجمه: ناتالی چوبینه، فصلنامه ماهور.شماره 22، صص 24-7.

پین،مایکل.(1382). فرهنگ اندیشه انتقادی از روشنگری تا پسا مدرنیته، ترجمه: پیام یزدانجو،تهران: انتشارات نشر مرکز چاپ دوم.

ریتزر، جرج. ( 1374 ). نظریه جامعه شناسی در دوران معاصر، ترجمه: محسن ثلاثی، تهران: انتشارات علمی.

شوکر،روی. ( 1384). شناخت موسیقی مردم پسند، ترجمه: محسن الهامیان، تهران: انتشارات موسسه فرهنگی هنری ماهور.چاپ اول.

صمیم، رضا. ( 1392). نگاهی انتقادی به پیشینه ی داخلی مطالعه ی موسیقی مردم پسند؛ پژوهشی پیرامون امکان شکل گیری حوزه ی میان رشته ای مطالعات موسیقی مردم پسند در ایران،  تهران: فصلنامه علمی – پژوهشی هنرهای زیبا ( هنرهای نمایشی  و موسیقی ).دوره 18. شماره 2.صص 48 -41

فاطمی،ساسان. (1379). مطالعه ی موسیقی مردم پسند؛ پژوهشی پیرامون امکان شکل گیری حوزه ی میان رشته ای مطالعات موسیقی مردم پسند در ایران، فصلنامه علمی – پژوهشی هنرهای زیبا ( هنرهای نمایشی  و موسیقی )، دوره هجدهم، شماره 2، صص 48 -41.

فاطمی، ساسان. (1380). موسیقی مردمی موسیقی کلاسیک، فصلنامه هنر، شماره 47، ص 158– 145.

فاطمی، ساسان. (1390). به سوی نظریه ای تازه درباره موسیقی مردم پسند، دوفصلنامه تخصصی دانشگاه هنر، سال دوم، شماره 3، ص 132-119.

فکوهی، ناصر. (1392). انسان شناسی هنر: زیبایی،قدرت ،اساطیر، تهران: انتشارات ثالث. مجموعه فلسفه و علوم اجتماعی، چاپ دوم.

کوثری، مسعود. (1382 ). نشانه های موسیقی پاپ ( مردم پسند )، فصلنامه: نامه پژوهش فرهنگی ، شماره 5، صص 50-5.

کوریشی، رگولا بورکهارت. (1387). موسیقی و مارکس. مترجم شهریار خواجویان. تهران: انتشارات تصنیف

محمد پور، احمد، شریعت پناه، ابوبکر و دیگران. ( 1392). تحلیل جامعه شناسی شیوه بر ساخت هویت از رهگذر مصرف موسیقی عامه پسند در میان جوانان، مجله مطالعات اجتماعی ایران ، دوره هفتم، شماره 4، صص 159-137.

مددپور، محمد. ( 1384). آشنایی با آرای متفکران درباره هنر.[ هنر وزیبایی در نظر متفکران جدید: مدرن و پست مدرن]، مجموعه تاریخ حکمت و فلسفه هنر(4)، تهران: انتشارات سوره مهر ( حوزه هنری سازمان تبلیغات اسلامی). چاپ اول.

ملپس، سایمن و پاول ویک. (1394). درآمدی بر نظریه انتقادی، ترجمه: گلناز سرکار فرشی، تهران: انتشارات سمت، چاپ اول.

میر حمیدی، فرزاد. (1391). منظر رسانه ای پیش رو: مروری بر موسیقی مردم پسند سالهای اخیر ایران، ماهنامه هنر موسیقی، شماره 132، ، صص 40-43.

نتل، برونو. (1382). نقش موسیقی در فرهنگ: ایران ملتی توسعه یافته، ترجمه: ناتالی چوبینه، فصلنامه ماهور، شماره 21، صص 39-9.

نوذری، حسینعلی.( 1386 ). نظریه انتقادی مکتب فرانکفورت درعلوم انسانی و اجتماعی، تهران: انتشارات آگاه.

وارد، گلن.( 1384). پست مدرنیسم، مترجمان:  قادر فخر رنجبری و ابوذر کرمی، تهران: انتشارات ماهی، چاپ اول.

ویتکین، رابرت. ( 1382 ). صنعت فرهنگ و جاز: دیدگاه های آدرنو، ترجمه: علی رضا پلاسید، ، ماهنامه کتاب ماه هنر، شماره بهمن و اسفند، صص 66-52.

هورکهایمر، ماکس.( 1394). خسوف خرد، ترجمه:  محمود اکسیری فرد، تهران: انتشارات گام نو، چاپ دوم.

یاراحمدیان، سید مهدی. (1393). مروری بر نظریه فرهنگ مکتب فرانکفورت، فصلنامه فرهنگ پژوهش، شماره 17، صص 72-40.

 

Adorno, Theodor W. (2015). Stanford Encyclopedia of Philosophy, Mon- May 5, 2003 ; Substantive revison Mon Oct 26, First published.

Adorno, Theodor W.& Rabinbach, Anson G.(1975). Culture Industry Reconsidered, published by: New German Critique, No.6, Pp. 12-19.

Frith, Simon,Will straw & John Street.(2001). The Cambridge companion to pop and Rock, Cambridge, Cambridge University Press.

               

Hesmondhalgh, David & Pratt, Andy C. (2005). Cultural Industries and Cultural Policy, international journal of cultural policy, Vol.11 No. 1, Pp. 1-14.

Paddison, Max. (1982). The Critique Criticised, Adorno and Popular Music, Theory and Method, Published by: Cambridge University Press, Vol.2, Pp. 201-218.