نقش قبایل در ارکان سپاه سلجوقیان (431-552ق.)

فصلنامه تاریخ

مقاله 3، دوره 17، شماره 65، تیر 1401، صفحه 39-58   

نوع مقاله: مقاله علمی پژوهشی

نویسندگان

نصرت اله طاهرخانی¹؛ کوروش فتحی^{* 2}؛ بشری دلریش³؛ علی ذاکری^{* 4}

¹دانشجوی دکتری تاریخ تمدن و ملل اسلامی، واحد تاکستان، دانشگاه آزاد اسلامی، تاکستان، ایران

²گروه تاریخ،دانشگاه فرهنگیان حکیم ابوالقاسم فردوسی،کرج فردیس،ایران

³استادیار گروه تاریخ، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه اراک، ایران

⁴استادیار گروه تاریخ ، دانشگاه اراک، اراک، ایران.

چکیده

سلجوقیان که خود یکی از قبایل 22 گانه اُغُزهای ترکمن بودند، با ائتلاف و اتحاد بین قبایل ترکمن و ایلات ترک به مرزهای شرقی خلافت عباسی هجوم آوردند و اولین حکومت قبیله‌ا محور را در دوره اسلامی بنیان گذاردند. به همین سبب آنها نقش ویژه‌ای برای ترکمنان و ترکان در تشکیلات نظامی خود قائل شدند. هدف این پژوهش، شناخت و بررسی نقش قبایل مختلف در ارکان سپاه سلجوقیان است. روش پژوهش به شیوه تاریخی و توصیفی-تحلیلی در چارچوب نظری نظام و هویت مبتنی برقبیله‌ است. پس از توصیف هجوم قبایل ترکمن و ترک به‌ویژه از قرن چهارم و از بین رفتن مرزهای شرقی ایران به تحلیل نقش هرکدام از قبایل در ارکان سپاه سلجوقی پرداخته شد و این نتیجه به‌دست آمد که پس از تأسیس حکومت سلجوقیان و همکاری ایرانیان با آنها در اداره حکومت، به‌تدریج نقش قبایل ترکمن و ترک در سپاه سلجوقیان کم شد و جای آن‌ها را سواره‌نظام تعلیم‌دیده از غلامان ترک گرفت. این قضیه به همراه افزایش قبایل ترکمن و ترک در این دوره در بسیاری از نواحی ماوراءالنهر و خراسان بزرگ و به‌علاوه روحیه سرکش امرای ترکمن موجب بروز تقابل میان حکومت مرکزی و قبایل شد که در نهایت موجب تضعیف و سرنگونی حکومت سلجوقیان توسط قبایل ترکمن اُغُز گشت.

کلیدواژه‌ها

قبیله؛ ترکمن؛ ترک؛ سپاه؛ سلجوقی

مراجع