مقایسه تمایزیافتگی خود و مؤلفه‌های آن در زنان متأهل با و بدون زمینه طلاق عاطفی

فصلنامه تحقیقات روانشناختی

دوره 8، شماره 29، اسفند 1395، صفحه 37-50   

نوع مقاله: علمی پژوهشی

چکیده

طلاق عاطفی یکی از آسیب‌های جدی در روابطه زناشویی است. غیررسمی بودن و پنهان بودن این مسئله اهمیت پژوهش‌های دقیق در این زمینه را ایجاب می‌کند. پژوهش حاضر با هدف مقایسه تمایزیافتگی خود و مؤلفه‌های آن در زنان متأهل با و بدون زمینه طلاق عاطفی انجام شد. این پژوهش به لحاظ هدف از نوع علی- مقایسه ای و از نظر نحوه جمع آوری اطلاعات از نوع توصیفی است. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه زنان متأهل و شاغل زنان شهر تهران بودند. از این جامعه ۳۰۰ نفر به عنوان حجم نمونه مکفی در نظر گرفته شد که پس از حذف پاسخ‌های مخدوش تعداد نمونه به ۲۷۷ نفر کاهش پیدا کرد. سپس نمونه‌های انتخاب شده به پرسشنامه تمایزیافتگی خود (DSI- R ) و طلاق عاطفی پاسخ دادند و به منظور تجزیه و تحلیل داده‌ها از تحلیل واریانس تک متغیره و چند متغیره استفاده شد. نتایج تحلیل واریانس نشان داد که از بین مؤلفه‌های تمایزیافتگی سه مؤلفه "واکنش پذیری هیجانی"، "گریز عاطفی" و "هم آمیختگی با دیگران" تفاوت معناداری در زنان متأهل با و بدون زمینه طلاق عاطفی دارند اما در مؤلفه "موقعیت من" تفاوت معناداری بین دو گروه وجود نداشت. همچنین نتایج حاکی از معنادار بودن تفاوت دو گروه در تمایزیافتگی خود بود. بدین ص ورت که زنان دارای زمینه طلاق عاطفی تمایزیافتگی کمتری داشتند. تفاوت معنادار بین زنان متأهل با و بدون زمینه طلاق عاطفی در تمایزیافتگی نشان دهنده اهمیت و تأثیر این متغیرها در کیفیت رابطه زوجین است. به همین جهت بررسی تفاوت‌های زوجین در این موارد در مشاوره‌های پیش از ازدواج و ارائه راهکارها و آموزش‌های لازم به آنها می‌تواند نقش مؤثری در کاهش تعارضات زوجین و پیشگیری از طلاق عاطفی داشته باشد.

کلیدواژه‌ها

طلاق عاطفی؛ تمایزیافتگی خود؛ مؤلفه‌های تمایزیافتگی

مراجع