اثر مقادیر کودهای نیتروژن و سولفات روی بر عملکرد و اجزای عملکرد جو (Hordeum Vulgare L.)

فصلنامه پژوهش های علوم کشاورزی پایدار

دوره 1، شماره 4، اسفند 1400، صفحه 64-76   

نوع مقاله: مقاله پژوهشی

شناسه دیجیتال (DOI): 10.30495/sarj.2022.1952124.1066

نویسندگان

آروین بهداروندان¹؛ یحیی سلیمانی²؛ مجتبی علوی فاضل^{* 3}

¹دانش آموخته کارشناسی ارشد، گروه زراعت، واحد علوم وتحقیقات خوزستان، دانشگاه آزاد اسلامی، اهواز، ایران

²دانش آموخته کارشناسی ارشد ، گروه زراعت، واحد علوم وتحقیقات خوزستان، دانشگاه آزاد اسلامی، اهواز، ایران.

³دانشیار گروه مهندسی زراعت، واحد اهواز، دانشگاه آزاد اسلامی، اهواز، ایران

چکیده

به منظور مطالعه ‏ی تأثیر سطوح مختلف کودهای نیتروژن و سولفات روی بر عملکرد دانه و اجزای عملکرد دانه گیاه جو (رقم 13 سراسری) آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح آماری بلوک های کامل تصادفی با 4 تکرار در مزرعه تحقیقاتی- پژوهشی واقع در شهرستان کارون استان خوزستان به اجرا در آمد. در این پژوهش کود نیتروژن در 3 سطح (0، 30، 60 کیلوگرم در هکتار) و کود سولفات روی در 4 سطح (0، 10، 20 و30 کیلوگرم در هکتار) به صورت نواری در زمان کاشت بذر در دسترس گیاه قرار داده شد. نتایج نشان داد سطوح مختلف کود سولفات روی و نیتروژن اثر معنی داری در سطح یک درصد آماری بر عملکرد و اجزای عملکرد جو داشت به طوری که با مصرف 60 کیلوگرم در هکتار کود نیتروژن حداکثر تولید دانه (3/28 تن در هکتار) و عملکرد بیولوژیکی (9/34 تن در هکتار) بدست آمد، همچنین عملکرد دانه و عملکرد بیولوژیکی تحت تاثیر کود سولفات روی نیز قرار گرفت و حداکثر عملکرد دانه (3 تن در هکتار) و عملکرد بیولوژیکی (9/19 تن در هکتار) از تیمار مصرف 30 کیلوگرم در هکتار کود سولفات روی به دست آمد. در میان سطوح کود سولفات روی، تیمار کودی 30 کیلوگرم روی در هکتار از نظر تعداد دانه در سنبله، تعداد سنبله در واحد سطح و شاخص برداشت مناسب‏ترین تیمار بود. مصرف کود نیتروژن نیز نسبت به شرایط عدم مصرف سبب افزایش تعداد سنبله در واحد سطح، تعداد دانه در سنبله، شاخص برداشت و وزن هزاردانه گیاه جو شد.

کلیدواژه‌ها

عناصر غذایی؛ شاخص برداشت؛ عملکرد دانه؛ گیاه جو

مراجع