نقش گفتمان دینی در خرده گفتمان سیاست خارجی دولت اعتدال

مجله پژوهش های سیاسی و بین المللی

مقاله 8، دوره 13، شماره 50، خرداد 1401، صفحه 141-159   

نوع مقاله: مقاله پژوهشی

نویسندگان

عبدالرحمن ولایتی¹؛ سید جلال دهقانی فیروزآبادی^{* 2}؛ احسان شاکرخویی³؛ جواد علیپور⁴

¹دانشجوی دکتری روابط بین الملل، دانشکده حقوق، علوم سیاسی و الهیات ،واﺣﺪ تبریز ، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران

²استاد گروه روابط بین الملل، دانشکده حقوق و علوم سیاسی، دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، ایران: نویسنده مسئول

³استادیار گروه علوم سیاسی، دانشکده حقوق، علوم سیاسی و الهیات، واﺣﺪ تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز ، ایران

⁴استادیار گروه علوم سیاسی، دانشکده حقوق و علوم اجتماعی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران

چکیده

گفتمان غالب و مسلط در سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران پس از انقلاب اسلامی، گفتمان دینی و اسلامی می باشد. با توجه به اهمیت و نقش این کلان گفتمان نویسنده در تلاش است که نشان دهد چگونه دولت اعتدال نیز از این کلان گفتمان تاثیر پذیرفته و در قالب گفتمان مذهبی و دینی عمل نموده است. به منظور تشریح این مسئله نویسنده از روش تحلیل گفتمان نورمن فرکلاف بهره برده است. این روش متن سخنرانی حسن روحانی در مجمع عمومی سازمان ملل متحد را به تصویر می کشد تا به این سوال پاسخ دهد که کدام مبانی و اصول گفتمانی، خرده گفتمان اعتدال را تحت الشعاع خود قرار داده و در واقع به چه دلیل گفتمان اعتدال گرایی دولت روحانی و چندجانبه گرایی در سیاست خارجی همچنان خود را در قالب مبانی و اصول گذشته تعریف نموده است و نتوانسته به یک گفتمان مجزا تبدیل شود.

کلیدواژه‌ها

گفتمان دینی؛ حسن روحانی؛ سیاست خارجی؛ گفتمان اعتدال

مراجع