اثربخشی طرحواره درمانی بر گرایش به مواد و تنظیم عواطف در مردان تحت درمان نگهدارنده با متادون

فصلنامه روانشناسی سلامت و رفتار اجتماعی

مقاله 3، دوره 2، شماره 1 - شماره پیاپی 5، خرداد 1401، صفحه 19-34   

نوع مقاله: مقاله پژوهشی

شناسه دیجیتال (DOI): 10.30495/hpsbjourna.2022.1952119.1066

نویسندگان

تامارا میرآبی¹؛ فریبا حسنی^{* 2}؛ فاطمه گلشنی³؛ فرناز کشاورزی ارشدی⁴

¹دانشجوی دکتری گروه روان شناسی عمومی واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران

²استادیار گروه روان شناسی عمومی، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.

³استادیار گروه روان شناسی، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد واحد تهران مرکزی، تهران، ایران

⁴دانشیار گروه روان شناسی بالینی، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران

چکیده

چکیده

هدف پژوهش حاضر با هدف اثربخشی طرحواره درمانی بر گرایش به مواد و تنظیم عواطف در مردان تحت درمان نگهدارنده با متادون انجام شده است. روش پژوهش نیمه‌آزمایشی است به شیوه پیش‌آزمون - پس‌آزمون و پیگیری با گروه کنترل که از میان مردان تحت درمان نگهدارنده با متادون مجتمع شهید ملت دوست،۳۰ نفر به شیوه هدفمند انتخاب و با تخصیص تصادفی در گروه آزمایش و کنترل هر گروه ( ۱۵ نفر) قرار داده شدند. در ادامه ۵ نفر از پژوهش خارج شدند، ۴ نفر ریزش داشتند.در گروه طرحواره درمانی ۱۱ نفر، و گروه کنترل ۱۰ نفر باقی ماندند. افراد گروه آزمایش در معرض مداخله‌ی ۱۷ جلسه‌ای طرحواره درمانی قرار گرفتند، در حالی که گروه کنترل در معرض چنین مداخله‌ای قرار نگرفتند. برای گردآوری داده‌ها از پرسشنامه گرایش به مواد و عواطف مثبت و منفی استفاده شد. داده‌های پژوهش به کمک نرم‌افزار «اس. پی. اس. اس» و با استفاده از شاخص‌های آماری توصیفی و تحلیل واریانس با انداره‌گیری‌های مکرر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد طرحواره درمانی در کاهش گرایش به مواد و تنظیم عواطف در پایان درمان و بعد از پیگیری دو ماهه مؤثر واقع شده است و از طرحواره درمانی به عنوان یک روش درمانی مؤثر همراه با متادون درمانی برای کاهش گرایش به مواد و تنظیم عواطف، می‌توان استفاده نمود.

کلیدواژه‌ها

طرحواره درمانی؛ درمان نگهدارنده با متادون؛ تنظیم عواطف؛ گرایش به مواد

مراجع