تاثیر تمرینات مقاومتی و TRX بر میزان میوستاتین و فولستاتین و نسبت میوستاتین و فولستاتین در زنان جوان

دو فصلنامه فیزیولوژی حرکت و تندرستی

دوره 1، شماره 1، آذر 1400، صفحه 31-41   

نوع مقاله: مقاله پژوهشی اصیل

شناسه دیجیتال (DOI): 20.1001.1.27834603.1400.1.1.5.8

نویسندگان

پرستو روشندل^{* 1}؛ علی یعقوبی²

¹دانشگاه آزاد اسلامی

²گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، واحد بجنورد، دانشگاه آزاد اسلامی

چکیده

مقدمه و هدف: هدف از پژوهش حاضر، بررسی تاثیر تمرینات مقاومتی و TRX بر میزان میوستاتین و فولیستاتین و نسبت فولیستاتین به میوستاتین در زنان جوان بود.
مواد و روش‌ها: به این منظور 20 نفر از زنان جوان در گروه سنی 20 تا 30 سال به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب و به‌طور تصادفی به 3 گروه تقسیم شدند و تمرین مقاومتی و TRX را اجرا کردند. برنامۀ تمرینی برای هر دو گروه تمرین به صورت تمرینات دایره‌ای با توالی 3 جلسه در هفته، به مدت 8 هفتۀ انجام شد. تمرین اصلی در هفت ایستگاه دایره‌ای شامل اسکات، پرس پا، پرس سینه، اکستنشن ساق، سرشانه، پشت بازو، جلو بازو در هر دو گروه تمرین انجام شد. شدت تمرین در ابتدا با 40-50% 1RM شروع و در هفته 5 و 6 تمرین تا 60 تا 70 % 1RM افزایش داشت. برای مقایسه بین گروهی از آزمون کوواریانس و برای مقایسه درون گروهی از آزمون تی وابسته در سطح معناداری 05/0p< انجام شد.
یافته‌ها: نتایج نشان داد که سطح سرمی میوستاتین و فولیستاتین بعد از 8 هفته تمرین مقاومتی افزایش معناداری داشت، اما این تغییرات در گروه تمرین TRX معنادار نبود. یافته‌ها نشان داد که 8 هفته تمرینات مقاومتی و TRX بر نسبت فولیستاتین به میوستاتین زنان جوان تأثیر معناداری ندارد. همچنین مشخص شد که در مقایسه پس‌آزمون گروه‌ها نیز بین سطح سرمی میوستاتین، فولیستاتین و نسبت فولیستاتین بر میوستاتین در گروه‌های تمرین مقاومتی و تمرین TRX بعد از 8 هفته تفاوت معناداری وجود ندارد.
نتیجه‌‌گیری: با توجه به یافته‌های پژوهش حاضر می‌توان نتیجه گرفت که تمرینات مقاومتی می‌تواند باعث تحریک بیان ژن میوستاتین و فولیستاتین در نمونه‌های انسانی شود. نتایج این پژوهش می‌تواند به عنوان یک نوع مداخله تمرینی در برنامه‌های توانبخشی و تمرینات بدنسازی در زنان جوان غیر فعال مورد استفاده قرار گیرد.

کلیدواژه‌ها

میوستاتین؛ فولیستاتین؛ TRX؛ تمرینات مقاومتی؛ زنان جوان

مراجع