نقش اعتقادات در حفظ محیط زیست از دیدگاه قرآن

نامه الهیات

مقاله 2، دوره 15، شماره 59، شهریور 1401   

نوع مقاله: پژوهشی

نویسندگان

احمد مرادخانی^{* 1}؛ علیرضا الماسوندی²؛ سید حسن عابدیان³

¹دانشیار گروه فقه و مبانی حقوق اسلامی، واحد قم، دانشگاه آزاد اسلامی، قم، ایران (نویسنده مسئول)

²دانشجوی دکترای علوم قرآن و حدیث، واحد قم، دانشگاه آزاد اسلامی، قم، ایران

³استادیار گروه فقه ومبانی حقوق اسلامی، واحد قم، دانشگاه آزاد اسلامی، قم، ایران

چکیده

در جهان هستی، حیات همة موجودات زنده بر زندگی یکدیگر تأثیر می‌گذارد. محیط زیست ظرف کمال انسان است و باید به آن توجه شود تا بتواند کمال انسان را به ظهور برساند. از این ‌رو، شایستگی حفاظت و مراقبت را دارد. وخامت بحران‏های محیط‏زیستی تا حدی است که حیات انسان و سایر موجودات بر کره خاکی را به مخاطره انداخته است. از منظر قران کریم مالکیت همه اشیاء خدا است و مالکیت انسان نسبت به اموال مالکیت قراردادی است. بنابراین، تبیین اخلاق محیط‏زیستی براساس مفهوم خداباوری می‏تواند رهیافت فراگیرتری نسبت به تعامل انسان با محیط‏زیست طبیعی فراهم آورد. در این مقاله، با رویکرد توصیفی- تحلیلی سعی برآن است با تکیه بر قرآن کریم و آموزه‌های وحی، تأثیر اعتقاد به خدا و وحی در حفظ محیط زیست مورد بررسی واقع گردد. انسان خداشناس در صدد است که با عمل به آموزه‌های قرآن کریم در حفظ و نگهداری محیط زیست کوشا باشد، زیرا خدا را ناظر بر رفتار خود با طبیعت می‌داند و به عنوان حق جمعی به محیط زیست می‌نگرد و مانع از پایمال شدن حق دیگران می‌گردد.

کلیدواژه‌ها

قرآن؛ خداباوری؛ حق الناس؛ اخلاق‌مداری؛ محیط زیست

مراجع