تأثیر خودشیفتگی و غرور مدیرعامل بر رابطه میان پایداری شرکتی و عملکرد مالی (شواهدی از بورس اوراق بهادار تهران)

پژوهش های مالی و رفتاری در حسابداری

مقاله 5، دوره 2، شماره 3 - شماره پیاپی 6، دی 1401، صفحه 90-108   

نوع مقاله: مقاله پژوهشی

شناسه دیجیتال (DOI): 10.30486/fbra.2022.1973763.1166

نویسندگان

پریسا یاری درمشکانلو¹؛ مرضیه ابراهیمی شقاقی^{* 2}؛ حسین اسلامی مفید آبادی²

¹دانش آموخته کارشناسی ارشد مدیریت مالی،گروه حسابداری و مدیریت ،واحد شهریار،دانشگاه آزاد اسلامی، شهریار، ایران

²استادیار گروه حسابداری و مدیریت دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهریار

چکیده

توجه به موضوع پایداری در ادبیات رشته مالی و اقتصادی توجه بسیاری از پژوهشگران را به خود جلب نموده است و ابعاد مختلف این موضوع ازجمله زیست‌محیطی، اجتماعی، راهبری و اقتصادی در پژوهش‌های مختلف موردبررسی قرار گرفته شده است. شناخت اثراتی که ممکن است از اجرای سیاست‌های پایداری توسط شرکت‌ها بر عملکرد آن‌ها موثر باشد و در همین راستا، شناخت ابعاد شخصیت‌های روانشناسی مدیران به عنوان مسئولان اجرای چنین سیاست‌هایی ما را بر آن ساخت تا در این پژوهش به بررسی تاثیرخود شیفتگی و غرور مدیرعامل بر رابطه میان پایداری شرکتی و عملکرد مالی بپردازیم. جامعه آماری این تحقیق شامل شرکت‌های پذیرفته‌شده در بازار سرمایه تهران طی دوره مالی 1390 الی 1399 بوده است که درنهایت پس از اجرای روش نمونه‌گیری تعداد 1210 سال شرکت وارد نمونه نهایی شده‌اند. برای بررسی این پژوهش سه فرضیه مطرح‌شده است. روش رگرسیون بکار گرفته‌شده روش رگرسیون چند متغیره بوده است. نتایجی که از اجرای رگرسیون به‌دست‌آمده بیانگر آن است که پایداری شرکتی دارای اثر معنادار و مثبتی بر عملکرد مالی شرکت در سطح معناداری 0.05 داشته است و همچنین، نقش تعدیل‌گری خودشیفتگی مدیران عامل شرکت‌ها در رابطه میان پایداری شرکتی و عملکرد مالی در سطح معناداری 0.05 تأییدشده است.نتایج حاصل از فرضیات در راستای نتایج پژوهشهای پیشین و سازگار با آنها، تاثیر عوامل رفتاری و شخصیتی را بر رابطه میان پایداری شرکتی و عملکرد مالی تایید میکنند.

کلیدواژه‌ها

خود شیفتگی؛ غرور مدیرعامل؛ پایداری شرکتی؛ عملکرد مالی

مراجع