اثرات افزودن پیپرین به شربت بر جمعیت کلنی، وزن بدن نوبالغین، زنده مانی و بیان ژن ویتلوژنین در زنبور عسل تحت تنش گرمایی

دانش زیستی ایران

دوره 17، شماره 2، شهریور 1401، صفحه 15-27   

نوع مقاله: مقاله پژوهشی

شناسه دیجیتال (DOI): 10.30495/zisti.2023.1968199.1138

نویسندگان

زهرا فرهادی¹؛ علی اصغر صادقی^{* 1}؛ فرحناز معتدی سده^{2، 3}؛ محمد چمنی¹

¹گروه علوم دامی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران

²پژوهشکده کشاورزی هسته ای، پژوهشگاه علوم و فنون هسته ای، کرج، ایران

³زوهشگاه علوم و فنون هسته ای

چکیده

هدف: این تحقیق به منظور مطالعه اثرات افزودن مقادیر مختلف ماده موثره فلفل به نام پیپرین به شربت بر ظرفیت آنتی-اکسیدانی بدن، بیان ژن ویتلوژنین، زنده مانی و وزن بدن نوزنبورهای بالغ بود.
مواد و روش ها: از تعداد 32 کندوی زنبور عسل یکسان‌سازی شده در قالب طرح کاملا تصادفی با 4 گروه آزمایشی و 8 تکرار استفاده شد. دمای هوا در مکان قراگیری کندوها حداقل به مدت 4 ساعت در روز 38 درجه سلسیوس بود. گروه شاهد شربت بدون افزودنی دریافت کرد و گروه های آزمایشی به ترتیب شربت حاوی 2000، 4000 و 6000 میکروگرم پیپرین در لیتر دریافت کردند. سطح مالون دی آلدئید و ظرفیت آنتی‌اکسیدانی بدن، وزن و ترکیبات بدن نوزنبورها، جمعیت کلنی و بیان نسبی ژن ویتلوژنین تعیین شد.
نتایج: افزودن 2000 و 4000 میکروگرم پیپرین به یک لیتر شربت سبب افزایش وزن بدن، کاهش سطح مالون دی آلدئید و ظرفیت آنتی‌اکسیدانی شد (05/0> P). افزودن پیپرین در دوزهای مختلف سبب افزایش معنی دار (05/0> P) بیان ژن ویتلوژنین نسبت به گروه شاهد شد. سطح تخمریزی و جمعیت کلنی‌هایی که 6000 میکروگرم پیپرین دریافت کردند کمتر از گروهی بود که 2000 و 4000 میکروگرم دریافت کردند (05/0> P).
نتیجه گیری: نتایج پژوهش حاضر نشان داد که استفاده از دوزهای 2000 تا 4000 میکروگرم پیپرین در یک لیتر شربت برای افزایش ظرفیت آنتی‌اکسیدانی بدن، بیان ژن ویتلوژنین، وزن بدن نوزنبورها و جمعیت کلنی اثر مثبت داشت و دوز بالاتر سبب کاهش تخمریزی و کاهش جمعیت زنبور عسل گردید.

کلیدواژه‌ها

زنبور عسل؛ پیپرین؛ بیان ژن؛ ظرفیت آنتی اکسیدانی؛ ویتلوژنین

مراجع