تأثیر میزان بازی در آموزش بر مهارت‌های اجتماعی و خودکارآمدی کودکان پیش دبستانی منطقه چهار شهر تهران

فصلنامه تعالی مشاوره و روان درمانی

دوره 11، شماره 44، اسفند 1401، صفحه 66-75   

نوع مقاله: مقاله پژوهشی

نویسندگان

فاطمه نعیمی¹؛ فریبا حنیفی^{* 2}

¹کارشناسی ارشد، گروه برنامه ریزی شهری، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران

²استادیار، گروه مدیریت آموزشی، واحد رودهن، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران

چکیده

هدف: پژوهش حاضر با هدف تعیین تأثیر میزان بازی در آموزش بر مهارت‌های اجتماعی و خودکارآمدی کودکان پیش دبستانی منطقه چهار شهر تهران از دیدگاه مربیان آنها به روش توصیفی از نوع پیمایشی انجام شد. 
روش: جامعه آماری شامل کلیه مربیان پیش دبستانی منطقه چهار شهر تهران که در سال تحصیلی 1400 مشغول به خدمت بودند، که در مجموع  650 نفر بودند که 242 نفر طبق جدول کرجسی و مورگان به روش طبقه‌ای نسبی و تصادفی ساده انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه محقق ساخته شامل 55 گویه استفاده شد. روایی پرسشنامه‌ مذکور نیز توسط افراد صاحب نظر (10 نفر) تایید شد و پایایی آن نیز پس از اجرای آزمایشی بین 30 نفر از آزمودنی ها به وسیله آلفای کرونباخ، با ضریب 871/0محاسبه و تایید شد و در نهایت داده ها به روش توصیفی و استنباطی از طریق نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافته ها: نتایج تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد؛ از نظر مربیان پیش دبستانی منطقه چهار شهر تهران تکنیک های بازی در آموزش(بازی با سفال، بازی های عروسکی، قصه گویی و کشیدن نقاشی) به میزان زیادی بر مهارت های اجتماعی و خودکارآمدی کودکان تأثیر دارد.
نتیجه گیری: همچنین بیشترین میزان میانگین در بین مولفه های تاثیر تکنیک های بازی در آموزش با (95/3) به مولفه تاثیر بازی با سفال و کمترین میزان آن نیز با (76/3) به مولفه تاثیر کشیدن نقاشی اختصاص دارد.

کلیدواژه‌ها

بازی در آموزش؛ مهارت های اجتماعی؛ خودکارآمدی

مراجع

Aghajani T. (2014). The effect of play on social skills of children under study: kindergarten children in Tehran province, Journal of Social Studies. [Link]

Asghari Tabari N. (2008). "Generalities of play therapy" Tehran: Ayizh, second edition. [Link]

Azadimanesh P, Khanzadeh A, Hakim Javadi M & et al. (2017). The effectiveness of puppet play therapy on aggression in children with ADHD, Urmia Medical Journal, 28(2) Pp. 90-83. [Link]

Baggerly J, Parker M. (2015).Child-Centered group play therapy with African American boys at the elementary schoollevel. Journal of Counseling & Development; 83(4)387. [Link]

Ebrahimi I, Aslipour A, Khosrow Javid M. (2018). The effect of play therapy on aggressive behavior and social skills of preschool children, Quarterly Journal of Child Mental Health, 6(25) Pp. 52-40. [Link]

Farman GI. (1981). Siblings of individuals with autism spectrum disorders across the life course. Mental Retardation and Developmental Disabilities Research Reviews; 13 (4): 313-20. [Link]

Ghanbari Hashemabadi B, Ebrahimi Nejad M. (2011). The effect of group art therapy on interpersonal communication skills of women with chronic mental disorders hospitalized in the care and rehabilitation center of chronic patients, Journal of Principles of Mental Health, 13(3) Pp. 229-222. [Link]

Goldner L & Scharf M. (2012). Children’s family drawings and internalizing problems. The Arts in Psychotherapy; 39, 262-271. [Link]

Harter S. (1986). The construction of the self. Newyork: Guilford. [Link]

Hosseinnasab D. (2012). Conternt analysis is Persian and mathematics textbooks of primary school, education research project in East Azerbaijan province.  [Link]

Jang H & Choi S. (2013). Increasing ego-resilience using clay with low SES (Social Economic Status) adolescents in group art therapy. The Arts in Psychotherapy, 39, 245-250. [Link]

Malchiodi CA. (2005). Expressive therapies. New York: Guilford press. [Link]

Mehrdad H. (2011). The effect of play therapy on academic achievement of mentally retarded primary school students in Khorramabad, Quarterly Journal of Exceptional Child Psychology, 1(2) Pp. 119-144. [Link]

Najafi M. (2011), "The role of play in social development", Faculty of Psychology and Educational Sciences. [Link]

Nosrati M & Nemat Tavousi M. (2019). The effectiveness of parent-child relationship therapy play on parent-child conflict and maternal parenting self-efficacy, Quarterly Journal of Assessment and Research in Counseling and Psychology, 2(1) Pp. 104-87. [Link]

Ormrod JE. (2006). Educational psychology: Developing learners (5th Ed.). Upper Saddle River, NJ. Psychotherapy, 40 (1), 39-46. [Link]

Salzano AT, Lindemann E & Tronsky LN. (2013). The effectiveness of a collaborative art-making task on reducing stress in hospice caregivers. Art in Psychotherapy, 40 (1), 39-46. [Link]

Schank N (1989). An exploration of the mathematics selfefficacy mathematic performance correspondence. Journal for research in mathematics education, 20, 261-273. [Link]

Shahim AD. (2002). Integration and mains treming in cultural contex: Cancdian and American approaches. International Journal of Disability, Development and Alcoholism. Alcohol research & health, 24(4), 250- 257. [Link]

Smith K & Watson JL. (2010). Social skills: Differences among intellectually disabled adults with co-morbid autism. Spectrum disorders and epilepsy. Journal of Research in Developmental Disabilities; 31, 1366-1372. [Link]

Soltani A. (2006). The impact on the growth of cooperative learning social skills student master thesis Tabriz faculty of psychology and Educational Sciences. [Link]

Zarezadeh Khyberi Sh, Rafieinia P, Asghari Nekah M. (2015). The effectiveness of group art therapy on the interactive self-efficacy of children affected by parenting, Quarterly Journal of Transformational Psychology: Iranian Psychologists; 10(4) Pp. 381-371. [Link]