سنتز و شناسایی چارچوب‌های آلی-فلزی برپایه منیزیم و بررسی اثر نوع حلال کوردیناسیون بر زیست‌سازگاری آن‌ها

پژوهش های شیمیایی و نانو مواد

دوره 1، شماره 4، اسفند 1401، صفحه 1-9   

نوع مقاله: مقاله پژوهشی اصیل

نویسنده

سعیدرضا هرمزی جنگی^*

آزمایشگاه شیمی و بیوشیمی هرمزی، زابل، ایران

چکیده

در پژوهش حاضر، چارچوب‌های آلی-فلزی (اندازه، 430 نانومتر) بر پایه‌ی منیزیم با استفاده از روش ساده، کم هزینه و با بازده بالا در حلال‌های مختلف سنتز شدند. چارچوبهای سنتز شده در این حلال‌ها، شناسایی گردیدند. دراین راستا، تشکیل  چارچوب‌های آلی-فلزی  با استفاده از آنالیزهای FT-IR ،EDX ،UV-Vis و SEM و محتوی آلی نمونه‌های سنتزی با استفاده از تجزیه‌ی عنصری تعیین گردید. نتایج بررسی‌ها نشان داد که بازده کوردیناسیون در حلال پروتیک بیشتر از حلال آپروتیک می‌باشد، اما محتوی آلی چارچوب تشکیل شده در حلال آپروتیک به واسطه نقش رقابت‌کنندگی آن در فرآیند کوردیناسیون بیشتر از حلال پروتیک ارزیابی شد. سپس اثر نوع حلال کوردیناسیون بر خواص زیست‌سازگاری چارچوب‌های آلی-فلزی سنتز‌شده بررسی گردید. در‌این‌راستا، زیست‌سازگاری چارچوب‌های سنتز‌شده با استفاده از آنالیزهای استاندارد جذب-واجذب پروتئین و نسبت همولیز بررسی گردید. نتایج نشان داد که چارچوب آلی-فلزی سنتز شده در حلال پروتیک حدودµg µg^-1  02/0 را جذب کرد که ظرفیت جذب پروتئین زیستی آن 5/17 برابر کمتر از نمونه سنتزی در حلال آپروتیک است. نسبت همولیز نمونه سنتز شده در حلال پروتیک 3/0 درصد محاسبه گردید که 5 برابر کمتر از نسبت همولیز نمونه سنتزی در حلال آپروتیک می‌باشد و نشان‌ از سازگاری بالای این چارچوب آلی-فلزی در حلال پروتیک با گلبول‌های قرمز خون دارد. نتایج بررسی‌ها حاکی از آن است که سازگاری زیستی چارچوب‌های آلی-فلزی پایه‌ی منیزیم به‌طور معنی‌داری متأثر از حلال کوردیناسیون می‌باشد. نتایج این پژوهش می تواند راهگشایی برای سنتز حامل‌های زیست‌سازگارتر داروها و آنزیم ‎ها باشد.  

کلیدواژه‌ها

چارچوب آلی-فلزی؛ زیست‌سازگاری؛ حلال کوردیناسیون

مراجع