اثربخشی الگوی بالینی خلاقیت درمانی بر کاهش اضطراب و افسردگی در دانش‌آموزان پسر دوره متوسطه اول شهرستان نجف آباد

فصلنامه تحقیقات روانشناختی

دوره 12، شماره 37، بهمن 1399، صفحه 88-100   

نوع مقاله: علمی پژوهشی

نویسندگان

عباس روحانی¹؛ محمد خوشاوی²

¹استادیار گروه روان شناسی تربیتی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد مبارکه ، اصفهان، ایران.

²مسئول واحد بهداشت و درمان، شبکه بهداشت و درمان شهرستان نجف آباد، اصفهان ، ایران.

چکیده

هدف؛ پـژوهش حاضـر بـا هـدف بررسی اثربخشی الگوی بالینی خلاقیت درمانی بر کاهش اضطراب و افسردگی در دانش‌آموزان پسر دوره‌ی متوسطه اول انجام گرفت. روش؛ جامعه آماری پژوهش شامل تمامی دانش‌آموزان پسر دوره‌ی متوسطه‌ی اول شهرستان نجف‌آباد، در سال تحصیلی 1398 - 1397 بودند. از این جامعه 30 نفر به روش نمونه‌گیری در دسترس و به‌صورت هدفمند انتخاب و پس از آن در دو گروه آزمایش (15 نفر) و کنترل (15 نفر)، گمارده شدند. ابزار؛ پرسش‌نامه‌های اضطراب و افسردگی بک (1998)، به‌عنوان پیش‌آزمون بر روی کلیه‌ی شرکت‌کنندگان اجرا شد. سپس شرکت‌کنندگان در گروه آزمایش تحت 8 جلسه الگوی بالینی خلاقیت درمانی قرار گرفتند، درحالی‌که گروه کنترل هیچ مداخله‌ای دریافت نکرد. پرسشنامه‌‌های مذکور به‌عنوان پس‌آزمون مجدداً بر روی هر دو گروه اجرا گردید. یافته ها؛ یافته‌های حاصل از پژوهش با استفاده از تحلیل‌ کوواریانس آنکوا و مانکوا مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفت. نتایج تحلیل مانکوا نشان داد که پس از تعدیل اثر همپراش پیش‌آزمون، تفاوت معناداری بین میانگین نمرات پس‌آزمون اضطراب و افسردگی در دو گروه آزمایش و کنترل وجود دارد (01/0P<،93/7F=). همچنین نتایج تحلیل آنکوا نشان داد که تفاوت معناداری بین میانگین نمرات پس‌آزمون اضطراب (01/0P<،06/8F=) و افسردگی (01/0P<،79/11F=) در دو گروه آزمایش و کنترل وجود دارد. نتیجه گیری؛ با توجه به این نتایج، الگوی بالینی خلاقیت درمانی اثر معناداری در کاهش اضطراب و افسردگی دانش‌آموزان پسر دوره‌ی متوسطه‌ی اول دارد. در حقیقت خلاقیت نوعی کارآمدی ذهنی است که می‌تواند ذهنیت ناکارآمد را تعدیل ساخته و سبب کاهش اضطراب و افسردگی در دانش‌آموزان شود.

کلیدواژه‌ها

خلاقیت درمانی؛ اضطراب؛ افسردگی

مراجع