رابطۀ سن تقویمی و سن بیولوژیکی با قدرت، سرعت، چابکی، توان و تعادل پسران کیوکوشین کاراته

دو فصلنامه فیزیولوژی حرکت و تندرستی

دوره 3، شماره 1، خرداد 1402، صفحه 78-88   

نوع مقاله: مقاله پژوهشی اصیل

نویسندگان

ابوذر یوسفی رودبرده¹؛ محمد رضا فدائی چافی^{* 2}

¹دانشجوی کارشناسی ارشد گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشکده علوم انسانی، واحد رشت، دانشگاه آزاد اسلامی، رشت، ایران

²استادیار، گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشکده علوم انسانی، واحد رشت، دانشگاه آزاد اسلامی، رشت، ایران

چکیده

زمینه و هدف: الگوی رشد جسمانی توسط ساختار ژنتیکی پیش می‌رود، اما تحت تاثیر عوامل محیطی مانند ورزش، ممکن است تغییراتی در الگوهای رشد ایجاد شده و سن تقویمی و بیولوژیکی با هم منطبق نباشند. هدف پژوهش حاضر تعیین ارتباط بین سن تقویمی و سن بیولو‍ژیکی با قدرت، سرعت، چابکی و تعادل پسران کیوکوشین کاراته رشت بود.
مواد و روش‌ها: پژوهش حاضر از نوع توصیفی- همبستگی بود. جامعۀ این پژوهش، پسران کیوکوشین کاراته کار 12 تا 30 سال شهرستان رشت بودند که 55 نفر از آنها به صورت غیر تصادفی و در دسترس به عنوان نمونه انتخاب شدند. جهت اندازه‌گیری متغیرهای پژوهش از آزمون‌های آمادگی‌جسمانی ( قدرت، سرعت، چابکی، توان و تعادل ) و ترکیب‌بدنی (شاخص تودۀ بدن و درصد چربی بدن)، استفاده شد. داده‌ها با استفاده از روش آماری ضریب همبستگی پیرسون و آمارۀ t برای مقایسۀ دو ضریب همبستگی تحلیل شدند.
نتایج: نتایج نشان داد، بین سن تقویمی با توان بی‌هوازی، قدرت دست، چابکی و تعادل ایستا و پویا ارتباط مثبت و معنی‌دار وجود دارد. همچنین بین سن بیولوژیکی با توان بی‌هوازی، قدرت دست، چابکی و تعادل پویا ارتباط مثبت و معنی‌دار وجود دارد (05/0p<).
نتیجه‌گیری: با افزایش سن تقویمی و بیولوژیکی کاراته‌کاران شاهد افزایش توان و قدرت بودیم؛ با این حال سرعت کاهش یافت که با بزرگ شدن اندازۀ بدن دور از انتظار نبود. همچنین تعادل ایستا فقط با افزایش سن تقویمی همراه بود که احتمالاً دلالت بر این دارد که رشد سیستم اسکلتی – عضلانی در دوران بلوغ از رشد حرکتی و تعادل پیشی می‌گیرد.

کلیدواژه‌ها

سن تقویمی؛ سن بیولوژیکی؛ آمادگی جسمانی؛ کاراته

مراجع