بررسی کتاب «من زنده‌ام» از منظر ساختارگرایی

پژوهش های نقد ادبی و سبک شناسی

دوره 13، شماره 4 - شماره پیاپی 50، اسفند 1401، صفحه 11-30   

نوع مقاله: پژوهشی

نویسندگان

کوثر دانش¹؛ عبدالحسین فرزاد^{* 2}؛ احمد خاتمی³

¹دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی، دانشکده علوم انسانی، واحد تهران جنوب، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.

²دانشیار گروه ادبیات فارسی، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، تهران، ایران.

³استاد زبان و ادبیات فارسی دانشگاه شهید بهشتی تهران

چکیده

انتشار مجموعه خاطرات من زنده‌ام نوشته معصومه آباد، جریانی جدید در خاطره‌نویسی ادبیات دفاع مقدس ایجاد کرد، جریانی که تلاش دارد در کنار روایت مردانه، روایتی زنانه از دوران اسارت ارائه کند. مجموعه خاطرات من زنده‌ام ، اثری کاملاً زنانه با نثری عاطفی، معناگرا، پرمایه و سالم است. در این پژوهش به تحلیل ساختار و محتوای کتاب من زنده‌ام پرداخته می‌شود. پژوهش حاضر به روش توصیفی ـ تحلیلی و از منظر ساختارگرایی به بررسی این اثر ارزنده پرداخته است. نتایج پژوهش نشان‌دهنده آن است که جنسیت راوی بر لحن، گفتار و رفتار شخصیت‌ها تأثیر زیادی گذاشته است. من زنده‌ام نقطه عزیمت روایت زنانه در آثار دوران اسارت است و به گونه‌ای برگرفته از الگوی صبر و استقامت حضرت زینب^(س) است. زبان و نثر داستان با تلفیق سایر عناصر مانند طرح، زمان، شخصیت‌پردازی دقیق و حساب‌شده، تعلیق و انتظار، همه بیانگر مهارت نویسنده در داستان‌نویسی است.

کلیدواژه‌ها

خاطره‌نویسی؛ اسارت؛ ساختارگرایی؛ روایت زنانه

مراجع