اخبار و اعلانات

 آمار

تعداد نشریات418
تعداد شماره‌ها10,005
تعداد مقالات83,622
تعداد مشاهده مقاله78,380,306
تعداد دریافت فایل اصل مقاله55,413,959
کمری, مریم, رحمتی, مسعود, بوستانی, مهدی. (1402). تاثیر نوع ژنوتیپ‌های UCP1 و PPARα بر عملکرد استقامتی و ترکیب بدنی زنان چاق پس از هشت هفته تمرین استقامتی. نشریه علمی پژوهشی دانشگاه آزاد اسلامی, 3(2), 123-133.
مریم کمری; مسعود رحمتی; مهدی بوستانی. "تاثیر نوع ژنوتیپ‌های UCP1 و PPARα بر عملکرد استقامتی و ترکیب بدنی زنان چاق پس از هشت هفته تمرین استقامتی". نشریه علمی پژوهشی دانشگاه آزاد اسلامی, 3, 2, 1402, 123-133.
کمری, مریم, رحمتی, مسعود, بوستانی, مهدی. (1402). 'تاثیر نوع ژنوتیپ‌های UCP1 و PPARα بر عملکرد استقامتی و ترکیب بدنی زنان چاق پس از هشت هفته تمرین استقامتی', نشریه علمی پژوهشی دانشگاه آزاد اسلامی, 3(2), pp. 123-133.
کمری, مریم, رحمتی, مسعود, بوستانی, مهدی. تاثیر نوع ژنوتیپ‌های UCP1 و PPARα بر عملکرد استقامتی و ترکیب بدنی زنان چاق پس از هشت هفته تمرین استقامتی. نشریه علمی پژوهشی دانشگاه آزاد اسلامی, 1402; 3(2): 123-133.

تاثیر نوع ژنوتیپ‌های UCP1 و PPARα بر عملکرد استقامتی و ترکیب بدنی زنان چاق پس از هشت هفته تمرین استقامتی

دو فصلنامه فیزیولوژی حرکت و تندرستی
دوره 3، شماره 2، آذر 1402، صفحه 123-133    اصل مقاله (594.18 K)
نوع مقاله: مقاله پژوهشی اصیل
نویسندگان
مریم کمری1؛ مسعود رحمتی* 2؛ مهدی بوستانی3
1گروه تربیت بدنی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد بروجرد، بروجرد، ایران
2گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشکده‌ی ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه لرستان، خرم آباد، ایران
3گروه تربیت بدنی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد اهواز، اهواز، ایران
چکیده
چکیده
زمینه و هدف: نقش مهمی دارند. هدف پژوهش حاضر، بررسی تاثیر نوع ژنوتیپ­های UCP1 و PPARα بر عملکرد استقامتی و ترکیب بدنی زنان چاق پس از هشت هفته تمرین استقامتی بود.
مواد و روش­ها: تعداد 23 زن چاق (30-45 سال، میانگین شاخص توده بدنی37/5±5/30) به­صورت داوطلبانه در پژوهش شرکت کردند. در یک برنامه   تمرین استقامتی (هشت هفته، هر هفته 5 جلسه و هر جلسه 30 دقیقه با شدت 55 درصد   تا 75 درصد ضربان قلب ذخیره) شرکت کردند. قد، وزن، شاخص توده بدنی، درصد چربی، نسبت دورکمر به لگن و VO2max آزمودنی­ها، پیش و پس از برنامه تمرینی ارزیابی شد. جهت استخراج DNA و تعیین   پروفایل ژنتیکی به­روشRFLP ، نمونه­های بزاقی در کیت­های مخصوص جمع­آوری شد. در مورد ژن PPARα، در دو گروه CG و GG و در مورد ژن UCP1 در دو گروه CC و CT قرار  گرفتند. بررسی فراوانی ژنوتیپ­ها با آزمون خی دو و بررسی تفاوت میان متغیرها با آزمون تی مستقل انجام شد.
یافته­ها: نتایج مربوط به ژن UCP1 در دو گروه ژنوتیپی CC و CT نشان داد که اختلاف معنی­داری در میزان VO2max (823/0=p)، شاخص توده بدنی (683/0=p)، درصد چربی (275/0=p)، نسبت دورکمر به لگن (113/0=p) از پیش­آزمون تا پس­آزمون وجود ندارد. همچنین نتایج مربوط به ژن PPARα در دو گروه ژنوتیپی CG و GG نشان داد که اختلاف معنی­داری در میزان VO2max (739/0=p)، شاخص توده بدنی (24/0=p)، درصد چربی (493/0=p)، نسبت دورکمر به لگن (447/0=p) از پیش­آزمون تا پس­آزمون وجود ندارد.
نتیجه ­گیری: نوع ژنوتیپ­های UCP1 و PPARα بر عملکرد استقامتی و ترکیب ­بدنی زنان چاق پس از یک دوره تمرین­ استقامتی تاثیری ندارد.
واژگان کلیدی: UCP1، PPARα، مصرف اکسیژن، ترکیب­ بدنی، تمرین ورزشی
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
کلیدواژه‌ها
UCP1؛ PPARα؛ مصرف اکسیژن؛ ترکیب‌بدنی؛ تمرین ورزشی
مراجع
آمار
تعداد مشاهده مقاله: 37
تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 47


سامانه مدیریت نشریات علمی. قدرت گرفته از سیناوب