قدرت نرم و کنش نامتقارن در سیاست راهبردی ایران

فصلنامه مطالعات سیاسی

دوره 15، شماره 4 - شماره پیاپی 60، شهریور 1402، صفحه 89-112   

نوع مقاله: پژوهشی

نویسندگان

معصومه رشاد¹؛ افسانه رشاد^{* 2}

¹استادیار روابط بین الملل، واحد رودهن، دانشگاه آزاد اسلامی، رودهن، ایران.

²دکتری روابط بین الملل، پژوهشگر مطالعات راهبردی، تهران، ایران

چکیده

قدرت نرم یکی از اصلی ترین شاخص های سیاست خارجی و امنیتی ایران است. تجربه نشان داده است که نظامهای سیاسی انقلابی همواره از شاخص های قدرت نرم برای ارتقاء موقعیت منطقه ای و بین المللی خود بهره میگیرند. ایدئولوژی و هویت در زمره نشانه های اصلی قدرت نرم محسوب میشود. زمانی که ایدئولوژی در فضای کنش اجتماعی، منطقه‌ا‌ی و بین‌المللی قرار گیرد، به هویت تبدیل میشود.بنابراین، یکی از اصلی ترین ویژگیهای قدرت نرم ایران را می توان تولید هویت دانست.کاربرد قدرت نرم در سیاست خارجی ایران با شاخص های مربوط به صدور انقلاب با یکدیگر پیوند یافته است. کنش نامتقارن را می توان یکی از شاخص های اصلی رفتار بازیگران انقلابی در سیاست جهانی دانست.صدور انقلاب یکی از نشانه های کنش نامتقارن محسوب می شود.سازمان دهی و هدایت جبهه مقاومت محوریت اصلی کنش نامتقارن در سیاست راهبردی ایران خواهد بود.با توجه به چنین نشانه های می توان این پرسش را مطرح کرد که قدرت نرم و کنش نامتقارن در سیاست راهبردی ایران دارای چه ویژگی های بوده و در چه فرایندی تحقق می یابد.فرضیه مقاله به این موضوع اشاره دارد که قدرت نرم و کنش نامتقارن سیاست راهبردی ایران تابعه ای از ضرورت های هویت مقاومت در محیط منطقه ای خواهد بود.در تنظیم مقاله از رویکرد ساختار ،هویت باری بوزان استفاده می شود.

کلیدواژه‌ها

قدرت نرم؛ هویت؛ کنش نامتقارن؛ سیاست راهبردی ایران

مراجع