مساله مکان‌یابی پوششی مراکز امدادی در رفتار مدیریت لجستیک بشردوستانه با عملیات نجات مبتنی بر پهپاد در شرایط عدم قطعیت

مطالعات رفتاری در مدیریت

مقاله 1، دوره 14، شماره 34، تیر 1402، صفحه 1-16   

نوع مقاله: مقاله پژوهشی

نویسندگان

امین فروغی¹؛ بابک فرهنگ مقدم^{* 2}؛ محمد حسن بهزادی³؛ فرزاد موحدی سبحانی⁴

¹دانشجوی دکتری، گروه مهندسی صنایع، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران

²دانشیار، موسسه عالی آموزش وپژوهش مدیریت وبرنامه ریزی . تهران . ایران

³دانشیار ، گروه آمار، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران

⁴استادیار، گروه مهندسی صنایع، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.

چکیده

بلایای طبیعی به دلیل ماهیت غیرمنتظره بودن و وسعت وقایع، تنوع و مقدار تدارکات و خدمات مورد نیاز قربانیان، نیازمند بسیج فوری و اقدام ذینفعان متعدد است. تمرکز عملیات‌های امداد بحران بر طراحی حمل و نقل مواد کمکهای اولیه، غذا، تجهیزات و پرسنل نجات از نقاط عرضه به تعداد زیادی از گره‌های مقصد که در سراسر ناحیه بحران از نظر جغرافیایی پراکنده شده‌اند و تخلیه و انتقال سریع افراد آسیب دیده از بحران به مراکز پزشکی و پناهگاه‌های امن می‌باشد. لذا از مسائل مهم و کارآمد در حمل و نقل بشردوستانه، مساله مسیریابی وسیله نقلیه امدادی است. در این مقاله، مساله مکان‌یابی تسهیلات فازی متراکم با ظرفیت چند سطحی در عملیات نجات مبتنی بر پهپاد مورد مطالعه قرار می‌گیرد. هدف این مساله تعیین بهترین مکان‌ها برای راه‌اندازی و سوخت‌گیری جایگاه‌ها به‌گونه‌ای است که زمان انتظار حادثه دیدگان برای دریافت امداد مورد نیاز از یک آستانه مشخص فراتر نرود. به دلیل ماهیت غیر قطعی بحران در مدل پیشنهادی تقاضا فازی در نظر گرفته شده است سپس این مدل فازی با استفاده از روش خیمنز به مدل قطعی تبدیل شده است. در نهایت مدل ریاضی پیشنهادی با استفاده از الگوریتم NSGA-II حل و نتایج ارائه گردید.

کلیدواژه‌ها

مدیریت لجستیک بشردوستانه؛ عملیات نجات مبتنی بر پهپاد؛ عدم قطعیت

مراجع