آسیب های دوران کودکی و نگرش به خیانت زناشویی: نقش واسطه ای خودارزشیابی مرکزی

دانش و پژوهش در روان شناسی کاربردی

مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده، انتشار آنلاین از تاریخ 21 اسفند 1402

نوع مقاله: مقاله پژوهشی

شناسه دیجیتال (DOI): 10.30486/jsrp.2024.2002702.3880

نویسندگان

نیلوفر دماوندی¹؛ ماندانا نیکنام^{* 2}؛ مرضیه هاشمی³

¹کارشناس ارشد مشاوره خانواد، ،گروه روانشناسی و علوم تربیتی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه خاتم، تهران ایران.

²استادیار گروه روانشناسی و علوم تربیتی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه خاتم، تهران، ایران.

³دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی دانشگاه خاتم

چکیده

این پژوهش با هدف بررسی تأثیر آسیب‌های دوران کودکی بر نگرش به خیانت زناشویی با نقش میانجی‌گری خودارزشیابی مرکزی در دانشجویان متاهل شهر تهران انجام شد.روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانشجویان زن ومرد متاهل شهر تهران در سال 1402 بود که با استفاده از روش نمونه‌گیری در دسترس 400 نفر (211 زن و 189مرد) به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسش‌نامه خودارزشیابی مرکزی (Judge et al,2003)، پرسش‌نامه نگرش به خیانت (Whatley, 2008) پرسش‌نامه ترومای دوران کودکی (Bernstein,2003 ) بود. آزمون فرضیه ها با روش مدل یابی معادلات ساختاری با استفاده از نرم افزار آماری SMART PLS به روش حداقل مجذوات جزئی انجام شد. یافته‌ها نشان داد نقش میانجی‌گر خودارزشیابی مرکزی در رابطه بین آسیب‌های دوران کودکی و نگرش به خیانت زناشویی تایید شد (05/0>p). همچنین اثرات مستقیم نشان داد که آسیب‌های دوران کودکی دارای تاثیر مثبت و با شدت اثر متوسط (357/0=β) بر نگرش به خیانت زناشویی بود و خودارزشیابی مرکزی دارای تاثیر منفی و با شدت متوسط (346/0- =β) بر نگرش به خیانت زناشویی بود. بر این اساس روانشناسان خانواده می‌توانند آگاهی‌های لازم را در مورد آسیب‌های دوران کودکی و تأثیر آن بر خود ارزشیابی و خیانت زناشویی در اختیار خانواده‌ها و افراد جوان در شرف ازدواج قرار دهند تا زمینه را برای ایجاد یک زندگی زناشویی با کیفیت و متعهد فراهم کنند.

کلیدواژه‌ها

آسیب های دوران کودکی؛ خودارزشیابی مرکزی؛ نگرش به خیانت زناشویی؛ دانشجویان

مراجع