بررسی ارجحیت غذایی ماهی قزل آلای خال قرمز در رودخانه شفارود استان گیلان

مجله علوم تکثیر و ابزی پروری

مقاله 5، دوره 4، شماره 10، آذر 1395، صفحه 69-78   

نویسندگان

سید محمد صلواتیان^* ؛ کیوان عباسی؛ اکبر پورغلامی؛ حمید عبدالله پور بی ریا

پژوهشکده آبزی پروری آب های داخلی، موسسه تحقیقات علوم شیلاتی کشور، سازمان تحقیقات آموزش و ترویج کشاورزی، بندر انزلی، ص پ 66، ایران

چکیده

     قزل­آلای خال قرمز جمعیتی آسیب­پذیر از ماهی آزاد دریای خزر بوده ولی در اغلب آبهای شیرین حوزه ایرانی دریای خزر انتشار دارد و در رودخانه شفارود نیز، این ماهی دارای فراوانی مناسبی در مناطق بالادست است. این بررسی با هدف آشنایی از خصوصیات زیست شناختی تغذیه قزل آلای خال قرمز و از زمستان 1388 تا پاییز 1389 انجام و از دستگاه الکتروشوکر و تور پرتابی جهت صید ماهیان استفاده شد. ماهیان مورد بررسی دارای اوزان 54/7 تا 4/78 (7/14±56/26) گرم، طول کل 89 تا 192 (میانگین 8/21± 43/128) میلیمتر و سن +0 تا +4 (میانگین 8/0±15/2 سال) بودند. میانگین­های شاخص طول نسبی لوله گوارش (RLG) 10/0±85/0، شاخص پری لوله گوارش (GSI) 5/3±08/6 و شاخص شدت تغذیه (IF) در آنها 4/157±45/195) برآورد و شاخص تهی بودن لوله گوارش (CV) صفر (0) تعیین گردید.  در لوله گوارش قزل آلای خال قرمز شفارود 31 خانواده از 14 راسته شامل کرمهای کم تار (Lambricidae و Lumbriculidae)، ناجورپایان (Gammaridae)، جورپایان (Asellidae)، عنکبوت­های آبی (Hygrobatidae)، هزارپایان (Myriapoda)، حشرات قاب بال (Dytiscidae و Elmidae)، دوبالان (Blephariceridae، Chironomidae، Empididae، Simuliidae، Stratiomyidae، Tabanidae و Tipulidae)، یکروزه ها (Baetidae ، Ephemeridae و Heptagenidae)،                پرده­ بالان (Formicidae)، مگالوپترا (Sialidae)، سنجاقکها (Agrionidae)، بهاره ها (Leucteridae ، Nemouridae ، Perlidae و Taeniopterygidae)، بال موداران (Hydropsychidae،Lepidostomatidae ، Limnephilidae، Philopotamidae و Rhyacophilidae)  و نیم بالان جداسازی گردید و لذا این ماهی در منطقه مطالعاتی، گونه­ای وسیع­خوار و گوشتخوار محسوب می­گردد. بررسی فراوانی مشاهدات طعمه­ها نشان داد که در لوله گوارش قزل­آلای خال قرمز در زمستان دوبالان و یکروزه ها، در بهار ، دوبالان ، یکروزه ها و بال موداران، در تابستان، دوبالان، یکروزه­ها، بال موداران، بهاره­ها و پرده­بالان و در پاییز، دوبالان و یکروزه­ها بعنوان غذای اصلی مصرف­شده  که در سنین مختلف نیز تغییرات دیده می­شود و در کل، دوبالان (9/97 درصد)، یکروزه­ها (3/83 درصد)،  بهاره ها (1/52 درصد) و بال موداران (1/52 درصد) بعنوان غذای اصلی و سایر اقلام غذایی بعنوان غذای ثانویه (فرعی) یا اتفاقی (تصادفی) مصرف شده اند.

کلیدواژه‌ها

قزل آلای خال قرمز؛ ((Salmo trutta fario؛ رژیم غذایی؛ شفارود؛ گیلان؛ ایران

سایر فایل های مرتبط با مقاله

5.pdf

مراجع