بررسی ویژگی‌های آنتی‌اکسیدانی عصاره هسته‌های انگور واریته‌های ایرانی و ارزیابی تأثیر ضدمیکروبی بر روی پاتوژن‌های بیماری‌زا جدا شده از طیور

میکروب شناسی مواد غذائی- Journal of Food Microbiology

مقاله 7، دوره 10، شماره 3، مهر 1402

نوع مقاله: اصیل پژوهشی

شناسه دیجیتال (DOI): 10.30495/jfm.2023.1991519.1826

نویسندگان

سید احمد نوربخش؛ ابراهیم رحیمی^*

گروه بهداشت مواد غذایی، دانشکده دامپزشکی، واحد شهرکرد، دانشگاه آزاد اسلامی، شهرکرد، ایران

چکیده

هدف مطالعه حاضر بررسی خواص آنتی‌اکسیدانی و ضدمیکروبی عصاره‌ هیدروالکلی و آبی هسته واریته‌های انگور بر روی میکروارگانیسم‌های گرم مثبت و گرم منفی جدا شده از گوشت طیور می‌باشد. 94 نمونه گوشت طیور شامل مرغ، بلدرچین، بوقلمون و شترمرغ از مراکز فروش شهرکرد به‌صورت تصادفی جمع‌آوری شد. میکروارگانیسم‌ها توسط تست‌های بیوشیمیایی شناسایی شدند. عصاره آبی و هیدروالکلی هسته انگور واریته‌های الفی‌سیاه، گوهری سیاه، شاهانی سیاه، ریش‌بابا، شصت عروس و دم خروس به روش خیساندن تهیه شد. خواص ضدمیکروبی عصاره هیدروالکلی و آبی هسته‌ی‌ انگورها به روش دیسک دیفیوژن و MIC (حداقل غلظت ممانعت کنندگی از رشد) بررسی شد. خاصیت آنتی‌اکسیدانی عصاره‌ها به روش DPPH بررسی و مقدار IC50 محاسبه شد. ترکیبات فنلی موجود در عصاره آبی و هیدروالکلی هسته‌های انگور با دستگاه کروماتوگرافی مایع با کارایی بالا اندازه‌گیری شد. فراوانی آرکوباکتر بوتزلری، کمپیلوباکتر ژژونی، لیستریا مونوسیتوژنز و استافیلوکوکوس آرئوس به‌ترتیب 45/11، 70/17، 04/1 و 66/16 درصد به دست آمد. تأثیر ضدمیکروبی عصاره‌های آبی و الکلی هسته انگور در هر دو روش بر روی باکتری‌های گرم مثبت بیش‌تر بود. عصاره‌های الکلی تأثیر ضدمیکروبی بیش‌تری نسبت به عصاره‌های آبی داشتند، انگور ریش‌بابا بیش‌ترین تأثیر ضدمیکروبی را نشان داد. بالاترین درصد DPPH در عصاره‌های هیدروالکلی مربوط به عصاره هسته انگور الفی سیاه و ریش‌بابا و در عصاره‌های آبی هسته انگور مربوط به الفی سیاه و شاهانی سیاه می‌باشد. کم‌ترین میزان IC50 در عصاره‌های هیدروالکلی مربوط به عصاره هسته انگور ریش‌بابا و در عصاره‌های آبی مربوط به الفی سیاه می‌باشد.

کلیدواژه‌ها

عصاره؛ انگور؛ ویژگی ضدمیکروبی؛ آنتی‌اکسیدان

مراجع