بررسی تأثیر کاربست آموزش هم‌شاگردی در کاهش اهمال‌کاری تحصیلی (یک اقدام‌پژوهی آموزشی)

پژوهش‌های برنامه‌ریزی درسی و آموزشی

دوره 13، شماره 2، مهر 1402، صفحه 185-196   

نوع مقاله: مقاله پژوهشی

شناسه دیجیتال (DOI): 10.30495/jcdepr.2023.709270

نویسندگان

جمال عبدالملکی¹؛ محمد غفاری مجلج^{* 2}

¹دکترای مدیریت آموزشی دانشگاه بوعلی سینا و آموزگار ابتدایی استان کردستان، ایران

²استادیار گروه مدیریت آموزشی، واحد چالوس، دانشگاه آزاد اسلامی، چالوس، ایران.

چکیده

از جمله مسائلی که در زمینه انجام تکالیف درسی توسط تعدادی از دانش‌آموزان در یک کلاس رخ می‌دهد، اهمال­کاری در باب انجام تکالیف درسی است. اهمال‌کاری تحصیلی عبارتند از: عدم انجام تکالیف، ناقص انجام دادن یا با تأخیر انجام دادن آنان است. هدف پژوهش حاضر حل مشکل اهمال‌کاری تحصیلی و عدم مشارکت دو نفر از دانش‌آموزان پایه دوم ابتدایی در انجام تکالیف درس ریاضی با کاربست روش آموزش هم­شاگردی متقابل به­عنوان یک روش مشارکت در آموزش بود. روش پژوهش حاضر اقدام­پژوهی بود. لذا از طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون با یک نمونه جهت بررسی اثربخشی آموزش هم­شاگردی در کاهش اهمال‌کاری تحصیلی در انجام تکالیف درس ریاضی و عدم مشارکت آنها، استفاده شد. بنابراین وضعیت فراوانی و نسبت اهمال‌کاری تحصیلی دانش‌آموزان قبل از اقدام و بعد از اقدام مورد مقایسه قرار گرفت، تا مشخص گردد آیا اقدام انجام‌ شده تأثیر معناداری در کاهش اهمال‌کاری تحصیلی و عدم مشارکت دانش‌آموزان دارد یا خیر؟ ابزار گردآوری داده‌ها، تکالیف درسی کتاب ریاضی پایه دوم و مصاحبه بود. جهت تحلیل داده‌ها از جداول توزیع فراوانی، نسبت فراوانی، نمودارها و آزمون تی دو نمونه همبسته با نرم‌افزار آماری SPSS v. 25 استفاده شد. یافته‌ها بیانگر کاهش معنادار میانگین نسبت اهمال‌کاری تحصیلی دانش‌آموزان از 911/0 قبل اقدام به 142/0 بعد اقدام در سطح آلفای 01/0  و نتایج مثبت مصاحبه بود. لذا می‌توان گفت: آموزش هم­شاگردی سبب کاهش اهمال‌کاری تحصیلی در انجام تکالیف ریاضی در دانش‌آموزان و ایجاد انگیزه مشارکت در آموزش گردیده است.

کلیدواژه‌ها

اهمال‌کاری تحصیلی؛ مداخلات آموزشی؛ آموزش هم‌شاگردی؛ مشارکت در آموزش

مراجع